چکیده:
پس از جنگ جهانی دوم تحولات بنیادینی در زمینه حقوق بین الملل به وجود آمد. در این دوران جامعه ملل با حجم گسترد های از معاهدات روبه رو است که معاهدات حقوق بشری قسمت عمد های از آن را تشکیل می دهد. معاهدات حقوق بشری به عنوان یکی از بنیادهای اصلی حقوق بین الملل از ارزش دوچندانی برخوردار هستند. ماهیت حمایتی این اسناد اقتضا دارد که چارچوب تحلیلی متفاوتی در ارتباط با مسائلی همچون ایراد حق شرط از سوی کشورها نسبت به آنان اتخاذ گردد. کنوانسیون رفع اشکال هرگونه تبعیض علیه زنان به عنوان مهمترین سند حقوقی مربوط به زنان از بیشترین میزان حق شرط در بین اسناد حقوق بشری برخوردار است، بخش قاب لتوجهی از حق شر طهای انشا شده ناظر بر مواد بنیادین کنوانسیون
است که در وهله اول کلی است و در وهله دوم موضوع و هدف این کنوانسیون را به چالش می کشاند. به همین رو، بررسی این حق شر طها در چارچوب موازین حاکم بر حق شرط بر اساس کنوانسیون معاهدات 1969 از اهمیت ویژ های برخوردار است. در مطالعه پیش رو با بررسی هدف و فلسفه تدوین این کنوانسیون به مطالعه مقوله حق شرط در این سند از سوی کشورهای اس المی و اروپایی به عنوان یکی از
اصل یترین معاهدات حقوق بشری می پردازیم.
خلاصه ماشینی:
کنوانسیون رفع اشکال هرگونه تبعیض علیه زنان به عنوان مهمترین سند حقوقی مربوط به زنان از بیشترین میزان حق شرط در بین اسناد حقوق بشری برخوردار است، بخش قابلتوجهی از حق شرطهای انشا شده ناظر بر مواد بنیادین کنوانسیون است که در وهله اول کلی است و در وهله دوم موضوع و هدف این کنوانسیون را به چالش میکشاند.
کنوانسیون رفع تبعیض با پیروی از ماده 19 کنوانسیون وین 1969 به بیان کلی ضابطه موضوع و هدف اکتفا کرده و نه به تبیین و تشریح آن پرداخته و نه از چگونگی اعمال آن و یا مرجع و مکانیسم تشخیص در این زمینه سخن گفته است، ولی با رجوع به این کنوانسیون میتوان استنباط کرد که برای تحقق شعار محوری آنکه در پاراگراف هفتم مقدمه بیان شده که عبارت است از: «برابری کامل میان زن و مرد در جهت تضمین مشارکت زنان در شرایط مساوی با مردان در زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور و گسترش سعادت جامعه، خانواده و شکوفایی کامل قابلیتها و استعدادهای زنان در خدمت به کشور بشریت دو چیز ضرورت دارد: یکی تغییر در نقش سنتی مردان و زنان در جامعه و خانواده و دیگری اتخاذ اقدامات ضروری برای برداشتن تبعیضها در کلیه اشکال آن.
(shaw, 2003: 822) 2-3 مقایسه میان حق شرط و اعلامیه تفسیری کمیسیون حقوق بینالملل در گزارش خود به مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۹۶ اعلام میدارد که کشورها غالبا به هنگام امضا، تصویب، پذیرش، تأیید یا الحاق خود، نسبت به معاهده اعلامیهای صادر میکنند و در آن درک خود را از بعضی از موضوعات معاهده که از نظر آنها مهم است، بیان داشته یا ماده خاصی را تفسیر میکنند.