چکیده:
این مقاله شرحی است بر کلام امیرمئمنان علی لته در باب اوصاف شیعیان واقعی در باب شوق
دیدار معبود. آن حضرت میفرمایند: اگر خداوند برای شیعیان اجل تعیین نکرده بودء پیش از آنکه
مرگشان فرا رسد از شوق دیدار خدا و پاداش و ترس از کیفرء روح آنان لحظهای در بدنشان قرار
نمیگرفت.
این حالات ناشی از شدت شوق دیدار معبود و کسب رضوان الهی است. هرچند معتقدیم که
بهترین و لذتبخشترین نعمتهای خداوند در بهشت وجود دارد که قرآن آنها را وعده داده است»
اما چون با آنها موس نیستیم» لذت زودگذر و نقد حیات دنیا را با رضوان نسیه الهی عوض میکنیم.
باید با خدا و نعمتهای الهی و اهلبیت محبوب ایشان مانوس بود تا شوق دیدار آنها در ما
ایجاد شود.
خلاصه ماشینی:
بی قراری اولیای خدا برای دیدار معبود برای ما که از لقای الهی و انس با خداوند درکی نداریم، دریافتن سخن بالا بسیار دشوار است؛ اینکه اولیا و شیعیان واقعی از شوق دیدار خداوند و بهره مندی از نعمت های بی کران بهشت، جان در کالبدشان بی قراری می کند و اگر پروردگار اقامت آنان را در این دنیا مقرر نکرده بود، روح در بدنشان باقی نمی ماند و به سوی خداوند پر می کشید.
مراتب عالی آن حالات و مقامات به معصومان اختصاص دارد و برای دیگران دست نایافتنی است؛ اما مراتب پایین تر آن برای غیرمعصوم دست یافتنی است و سخن امیرمؤمنان علیه السلام در وصف شیعیان واقعی و آراستگی شان به چنان مقامی، خود دلیلی محکم بر این واقعیت است که ما نیز می توانیم به آن دست یابیم.
وصف ناپذیری حقایق و امور اخروی با توجه به آنچه گفتیم روشن می شود که وجود حالات خاص ناشی از شوق لقای الهی و خوف و خشیت از مقام پروردگار در اولیا و دوستان خدا که به معرفت و درک عظمت او دست یافته بودند، واقعیتی انکارناپذیر است.
بااین حال، اگر ما در حد فهم و درک خودمان، عظمت نعمت های بهشت را باور کنیم برای نمونه باور کنیم که اگر قطره ای از شراب بهشتی در آب های دنیا بیفتد، همه آب ها را شیرین و لذت بخش می سازد یا اگر قطره ای از غسلین جهنم در دنیا بیفتد، همه موجودات زنده از بوی تعفن آن نابود می شوند و ذهنمان بر این باور تمرکز یابد و از چیزهای دیگر فارغ شود، بعید نیست چنان حالاتی که آن حضرت خبر می دهند در ما نیز پدید آید.