چکیده:
فضاهای عمومی مهمترین بخش شهرها را تشکیل میدهند. این فضاها » مکانهایی هستند که
بیشترین برخوردها و کنشهای متقابل میان افراد در آنها به وقوع می پیونده و شامل تمامی
بخشهایی از شهرند که مردم به آنها دسترسی فیزیکی و بصری دارند.
استفاده و مناسب بودن فضاهای عمومی» موضوع مهمی است که باید در هر مطالعهای که زندگی
روزمرهی زنان و مردان را مد نظر قرار میدهد» مورد توجه قرار گیرد. محدودیتهای تاثیرگذار
بر حضور زنان در فضاهای شهری دامنهی وسیعی از محدودیتهای کالبدی - اجتماعی را در
برمیگیرد. هدف از این مقاله بررسی محدودیتهای حضور زنان در فضاهای عمومی شهر
شاهین شهر میباشد. این پژوهش از لحاظ ماهیت و روش مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی و
براساس هدف از نوع کاربردی است. روش تحقیق ترکیبی از نوع میدانی و کتابخانهای و تکنیک
جمعآوری دادهها پرسشنامهی محققساخته است. ضریب آلفای کرونباخ ۰۰/۸۷۹ بزرگتر از ۰/۷
است پس این پرسشنامه از اعتبار و پایایی برخوردار میباشد. جامعهی آماری شامل زنان بالای
۵ سال شهر شاهین شهر میباشد و برای برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران, تعداد
۰ نفر انتخاب شدهاند.
با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت بین ویژگیهای فردی و برخی از عوامل ایجاد
محدودیت در فضاهای عمومی شهر شاهینشهر ارتباط معناداری وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
از آنجا که هـر تحقيقـي بـه دنبـال 1 Atkinson-blendy پاسخگويي به يک سؤال است ، مسأله ي اصلي و فرضيه ي اين پژوهش اين است کـه : بـه نظر ميرسد بين ويژگيهاي فردي زنان و عوامل ايجاد محدوديت براي حضور زنـان در فضاهاي عمومي شهري شاهين شهر ارتباط وجود دارد.
پيشينه ي پژوهش درباره ي موضوع اين پژوهش تاکنون هيچ مطالعه اي در شهر شاهين شهر مشـاهده نشـده است اما به صورت مستقل در مورد هرکدام ازمتغيرها، تحقيقاتي نگاشته شده که ميتـوان به تحقيقاتي در مورد مسائل زنان ، عرصه هاي عمـومي و محـدوديت هـاي حضـور زنـان اشاره نمود: - سيفائي(١٣٨٤) در پايان نامه کارشناسي ارشد خود با عنوان «مطلوبيت سـنجي فضـاهاي عمومي شهـري جهت استفـاده ي گروههـاي خاص (زنان ) در الگــوي برنامـه ريـزي مشارکتي» با هدف پاسخگويي به نياز گروههاي اجتماعي(گروه هـاي سـني و جنسـي خاص ) استفاده کننده از فضاهاي عمومي شهر با تلاش براي رسيدن به اصول انسـاني مؤثر در تصميم سازي و تصميم گيري برنامه هاي شهر، ضمن تعريف و تحليل مفاهيمي همچون فضاهاي شهري و عمومي، بـه بررسـي محـدوديت هـاي زنـان در اسـتفاده از فضاهاي عمومي پرداختـه و بـا بررسـي دقيـق و همـه جانبـه (کالبـدي و عملکـردي) محدوده ي مورد مطالعه و با در نظر گرفتن شاخص هايي که به نوعي معـرف عملکـرد موفق فضاهاي عمومي بوده اند، به اين نتيجه رسيده است که در برنامـه ريـزي شـهري براي دستيابي به محيط هاي شهري انسانيتر، بايد به حضورگروه جنسي زنان به عنوان بخشي از گروه هاي خاص اجتمـاعي در فضـاهاي عمـومي شـهري توجـه داشـت تـا عدالت جنسيتي برقرار شده و باز توليد فرهنگي شهري حاصل شود.