چکیده:
پژوهش حاضربا هدف تعیین اثربخشی هنردرمانی بر مهارتهای اجتماعی_ ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطافپذیری رفتاری در کودکان مبتلا به اختلالهای طیف اتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی و طرح آن پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلالهای طیف اتیسم شهر زنجان بود. نمونه شامل 26 کودک بود که به روش در درسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (هر گروه 13 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه نیمرخ مهارتهای اجتماعی اتیسم اسکات بلینی، سیاهه تنظیم هیجان شیلدز و سیچتی و خرده مقیاس رفتار محدود و تکراری مقیاس رتبهبندی گیلیام- ویرایش دوم بود. گروه آزمایش در طی 44 جلسه به مدت چهار ماه تحت هنردرمانی که از برنامه مداخله هنر درمانی برای کودکان و نوجوانان درخودمانده جنیفر بت سیلورز (2008) الگوبرداری شدهبود، قرارگرفتند. برای تجزیه و تحلیل دادهها علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. تحلیل دادهها نشان داد که هنردرمانی بر مهارتهای اجتماعی_ ارتباطی و مؤلفههای آن و مؤلفههای تنظیم هیجان و بیثباتی/منفیگرایی و همچنین انعطافپذیری رفتاری تأثیر مطلوب داشته است، بدین معنی که برنامه مداخلهای باعث بهبود مهارتهای اجتماعی_ ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطافپذیری شد. در نتیجه بنا بر یافتههای حاصل از این پژوهش، میتوان از هنردرمانی به عنوان یک روش مکمل درمانی جهت بهبود مهارتهای اجتماعی_ ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطافپذیری رفتاری در کودکان مبتلا به اختلالهای طیف اتیسم بهره برد.
خلاصه ماشینی:
مربی گروه نقاشی، دانشگاه زنجان ، زنجان ، ایران یافته های حاصل از این پژوهش ، میتوان از هنردرمانی به عنوان یک روش مکمل درمانی جهت بهبود مهارت های اجتماعی-ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم بهره برد.
Peters-Scheffer, Didden, Sigafoos, Green & Korzilius 4.
Saracino, Noseworthy, Steiman, Rrisinger & Fombonne 4.
با توجه به مطالب ارائه شده هدف کلی پژوهش حاضر، اثربخشی هنر درمانی بر مهارت های اجتماعی_ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم شهر زنجان بود.
بر این اساس فرضیه زیر در پژوهش آزمون خواهد شد: هنردرمانی موجب بهبود مهارت های اجتماعی-ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم میشود.
بحث و نتیجه گیری پژوهش حاضر با هدف اثربخشی هنردرمانی بر مهارت های اجتماعی-ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم انجام شد.
نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاکی از اثربخشی هنردرمانی بر مهارت های اجتماعی- ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم میباشد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هنردرمانی در بهبود مهارت های اجتماعی-ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم مؤثر بود.
همچنین در سطح کاربردی پیشنهاد میشود که برنامه مداخله ای هنردرمانی به عنوان یک روش در مانی مکمل برای بهبود مهارت های اجتماعی-ارتباطی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری رفتاری کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم مورد استفاده قرار گیرد.