چکیده:
در این مقاله با بررسی روشهای تامین مالی به کارگرفته شده در پروژه های حوزه انرژی و با بهره گیری از نظر خبرگان، نسبت به انتخاب روشهای مناسب برای پروژه های پالایشگاهی ایران اقدام شده است. سپس به منظور حفظ یک رویکرد مشخص در تعیین معیارهای موثر بر تصمیم انتخاب روش تامین مالی، با مرور متون مربوط به سرمایه گذاری در پروژه ها، بهخصوص پروژه های انرژی، نسبت به انتخاب این معیارها اقدام شده است. در ادامه، اوزان معیارهای موثر بر تصمیم انتخاب روش تامین مالی از طریق روش آنتروپی تعیین و روشهای تامین مالی پیش گفته از طریق معیارهای موثر بر تصمیم انتخاب روش تامین مالی و با استفاده از نظر خبرگان و با بهره گیری از روش تصمیم گیری تاپسیس، برای شناسایی روشهای مناسب جهت تامین مالی پروژه های پالایشگاهی، رتبه بندی شده اند. نتایج حاصل از روش تصمیم گیری تاپسیس، سه روش تامین مالی مشارکت در سود، روشهای BOT و مشارکت در تولید را به عنوان روشهای مناسبی برای تامین مالی پروژه های پالایشگاهی ایران بر اساس معیارهای معرفی شده شناسایی کرد.
خلاصه ماشینی:
سپس به منظور حفظ يک رويکرد مشخص در تعيين معيارهاي مؤثر بر تصميم انتخاب روش تأمين مالي ، با مرور متون مربوط به سرمايه گذاري در پروژه ها، به خصوص پروژه هاي انرژي، نسبت به انتخاب اين معيارها اقدام شده است .
ir مقدمه افزايش تقاضاي نفت در بخش حمل و نقل ، پيش بيني قيمت نفت در سال هاي آينده ، افزايش حاشيه سود پالايشگاه ها، نياز به ارتقاي فناوري جهت بهبود اثربخشي عملکرد پالايشگاهي، سخت تر شدن قوانين زيست محيطي، تک محصولي بودن نظام اقتصادي کشور، لزوم توسعه متوازن صنايع پايين دستي و بالادستي و ريسک افزايش وابستگي واردات با توجه به رشد فزاينده مصرف ، از جمله عواملي است که سرمايه گذاري و توسعه در صنعت پالايش کشور را توجيه ميکند [١٤].
روش هاي مورد اشاره ، از انواع تأمين مالي سهمي به حساب ميآيند و بر اساس آن ، تأمين کننده در اداره و مالکيت پروژه سهيم است و از اين طريق تماميت کشور ميزبان را در کنترل و اداره منابع محدود ميسازد؛ اما به همين نسبت ميتوانند از ريسک و انعطاف پذيري مطلوبتر و بسته به مفاد مندرج در قرارداد از قابليت خوبي در انتقال فناوري برخوردار باشند.
در بيع متقابل نيز که عموما در طبقه قراردادهاي خريد خدمت دسته بندي و اکثرا در صنايع پايين دستي يا صنايع پتروشيمي مرسوم است ، بازگشت اصل و سود سرمايه از طريق دريافت فراورده هاي توليدي براي مدت تعيين شده صورت ميپذيرد [٣] و پيمانکار وظيفه تأمين مالي کامل پروژه و ساير مسئوليت هاي انجام آن را داراست [١٠].