چکیده:
هدف پژوهش حاضر، توضیح بازده اضافی مومنتوم قیمت و مومنتوم سبکی (اندازه، صنعت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار) با استفاده از رگرسیون سری زمانی مبتنی بر مدل سهعاملی فاما و فرنچ (1993) و مدل وانگ و وو (2010) است که پویایی بتای پرتفوی مومنتوم را ملحوظ میکند. برای این منظور نمونهای متشکل از 104 شرکت پذیرفتهشده در «بورس اوراق بهادار تهران» طی دوره پنجساله 1388 - 1392 بررسی شدند. برای بررسی منبع ایجاد مومنتوم ناشی از نحوه تعدیل ریسک از روش تحلیل پرتفوی استفاده شد. نتایج نشان داد در اغلب استراتژیهای مومنتوم قیمت، اندازه و صنعت، تعدیل بازده بابت ریسک به شیوه رایج مبتنی بر مدل سهعاملی فاما و فرنچ (1993)، به افزایش بازده منجر میشود؛ درحالیکه استفاده از بازدههای تعدیلشده به روش وانگ و وو (2010)، به کاهش بازده اضافی این استراتژیها خواهد منجر شد؛ بنابراین نمیتوان توضیح ریسکمحور مومنتوم را قویا مردود دانست؛ زیرا بخشی از عدمامکان انتساب بازده اضافی مومنتوم به عامل ریسک، ناشی از نحوه تعدیل ریسک است؛ اما در مورد مومنتوم نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار نمیتوان نحوه تعدیل ریسک را دلیل رد توضیح ریسکمحور بازده اضافی استراتژی یادشده دانست.
خلاصه ماشینی:
چشم انداز مديريت مالي شماره ٢٣ ـ پاييز ١٣٩٧ ص ص ٣١ ـ ٩ منبع ايجاد مومنتوم ؛ شواهدي از نحوه تعديل ريسک احمد بدري *، مريم دولو **، فروغ آقاجاني *** 1 چکيده هدف پژوهش حاضر، توضيح بازده اضافي مومنتوم قيمت و مومنتوم سبکي (اندازه ، صنعت و نسبت ارزش دفتري به ارزش بازار) با استفاده از رگرسيون سري زماني مبتني بر مدل سه عاملي فاما و فرنچ (١٩٩٣) و مدل وانگ و وو (٢٠١٠) است که پويايي بتاي پرتفوي مومنتوم را ملحوظ ميکند.
نتايج نشان داد در اغلب استراتژيهاي مومنتوم قيمت ، اندازه و صنعت ، تعديل بازده بابت ريسک به شيوه رايج مبتني بر مدل سه عاملي فاما و فرنچ (١٩٩٣)، به افزايش بازده منجر ميشود؛ درحاليکه استفاده از بازده هاي تعديل شده به روش وانگ و وو (٢٠١٠)، به کاهش بازده اضافي اين استراتژيها خواهد منجر شد؛ بنابراين نميتوان توضيح ريسک محور مومنتوم را قويا مردود دانست ؛ زيرا بخشي از عدم امکان انتساب بازده اضافي مومنتوم به عامل ريسک ، ناشي از نحوه تعديل ريسک است ؛ اما در مورد مومنتوم نسبت ارزش دفتري به ارزش بازار نميتوان نحوه تعديل ريسک را دليل رد توضيح ريسک محور بازده اضافي استراتژي يادشده دانست .
به عقيـده وانگ و وو (٢٠١٠)، استفاده از رگرسيون سري زماني غيرشرطي بازده پرتفوي مومنتوم بـر بـازده اضافي بازار يا عوامل سه گانه فاما و فرنچ (١٩٩٣)، براي محاسبه بازده تعديل شـده بابـت ريسـک مومنتوم ، صحيح نيست ؛ زيرا در اين رويه ماهيت پوياي بتاي پرتفـويهـاي مومنتـوم نسـبت بـه عوامل ريسک ناديده انگاشته ميشود.