چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ویژگی شخصیتی، تصویر بدنی و میزان اضطراب در ورزشکاران ورزشهای تیمی و انفرادی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی ورزشکاران انفرادی و تیمی غرب تهران در سال 1393 بود که به علت محدودیت تعداد دقیق آن در دسترس نیست. بنابراین، برحسب نمونهگیری خوشهای تصادفی، 140 ورزشکار (70 ورزشکار انفرادی و 70 ورزشکار تیمی) انتخاب شدند و پرسشنامهها را تکمیل نمودند. ابزارهای بهکاربرده شده در این پژوهش شامل سه پرسشنامه" فرم کوتاه پنج عامل بزرگ شخصیت نئو"، "فرم کوتاه خود تصویرگری بدنی مارش" و "اضطراب بک" بود که توسط دو گروه از ورزشکاران انفرادی و تیمی تکمیل گردید. برای تجزیهوتحلیل داده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) استفاده شد. نتایج تجزیهوتحلیلها نشان داد که ورزشکاران تیمی و انفرادی در مؤلفه شخصیتی توافق و تصویر بدنی به همراه زیر مؤلفه فعالیت بدنی، تفاوت معنیداری با یکدیگر نشان می دهند و ورزشکاران تیمی میانگین بالاتری دارند. بهعلاوه یافتههای پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران انفرادی و تیمی در متغیر اضطراب تفاوت معناداری وجود ندارد. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که ورزشکاران ورزشهای تیمی برخلاف ورزشهای انفرادی میزان بیشتری از اعتماد، همکاری و همدلی دارند و همه اعضای تیم در جهت اثبات توانایی خود و حضور مستمر در تیم در تلاش برای بالا بردن آمادگی خود میباشند. همچنین میتوان دریافت که اضطراب در زمینة عملکرد در محیطهای ورزشی جزء جداییناپذیر تمامی ورزشها میباشد. بر این اساس آشنایی هر چه بیشتر ورزشکاران و مربیان با ابعاد روانی و آگاهی از چگونگی اثرگذاری این ابعاد بر عملکرد ورزشکاران تأثیر مثبتی میگذارد.
خلاصه ماشینی:
com"/ شهناز محمدی استادیار، گروه روان شناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران"/ تاریخ دریافت مقاله: 4/11/1394 تاریخ پذیرش مقاله:15/2/1395 هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ویژگی شخصیتی، تصویر بدنی و میزان اضطراب در ورزشکاران ورزشهای تیمی و انفرادی بود.
اثرگذاری متقابل و تعامل بین برخی متغیرهای روانی همچون ویژگی شخصیتی، تصویر بدنی و اضطراب، ضرورت انجام پژوهش در این حیطه را برای بررسی ویژگیهای منحصربهفرد ورزشکاران ورزشهای تیمی و انفرادی ایجاب میکند.
لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه ویژگی شخصیتی، تصویر بدنی و میزان اضطراب در ورزشکاران ورزشهای تیمی و انفرادی بود.
شیوه اجرا بدینصورت بود که پس از تقسیمبندی مناطق غرب تهران محقق با حضور در مجموعههای ورزشی و هماهنگی با مسئولان مجموعهها و پس از تکمیل فرم رضایت شرکت در آزمون، پرسشنامهها را در میان ورزشکاران تیمی و انفرادی توزیع کرد و برای جلوگیری از سوگیری مطلوبیت اجتماعی یا جامعه پسندی در بین پاسخدهندگان، به آنها اطلاع داده شد که نتایج پژوهش هیچ تأثیری جز درزمینۀ پژوهشی نداشته و پاسخ درست یا غلطی برای سؤالات پرسشنامهها وجود ندارد (هاشیم زولکیفلی و یوسفHashim, Zulkifli amp;amp; Yousof"/، 2010: 185).
همچنین از دلایل احتمالی عدم همسویی با پژوهش زمانی و مرادی (1388) و ابوالقاسمی و همکاران (1385) میتوان تفاوت در ابزار بهکاربرده شده را مورد نظر قرارداد، زیرا که این دو پژوهش از ابزار اضطراب ورزشی (SAT Sport Anxiety tool"/) استفاده نمودند، ولی پژوهش حاضر از مقیاس اضطراب جسمانی بک استفاده نموده است.