چکیده:
هدف پژوهش حاضر، مشاهدة تاثیر هشت هفته مداخلة تمرینی قابلاجرا بر رشد مهارتهای جابهجایی و دستکاری،در ساعات درس تربیتبدنی مدارسو براساس رویکرد تکلیفمدار بود. این پژوهش روی30 کودک دختر و پسر هفت تا نه سالةدچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران انجام شد. مطالعة حاضر بهشکل نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و با دو گروه مداخلةتکلیفمحور (15 نفر) و فعالیت معمول (15 نفر) در جریان کلاس تربیتبدنیاجرا شد. ابزارهای جمعآوری اطلاعات، پرسشنامة تشخیصی اختلال هماهنگی رشدی و آزمون مهارتهای حرکتی درشت- دو بودند. اطلاعات ازطریق آزمون تحلیل واریانس بینگروهی با اندازهگیریهای تکراری تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد کهتمرین در کلاس تربیتبدنی به روش تکلیفمدار بهصورت معناداری نسبت به تمرین به روش معمول، باعث افزایش عملکرد در خردهمقیاسهای دستکاری (P<0.05) بهجز مهارت ضربه به توپ با دست (F=2.226, P=0.147) و خردهمقیاسهای جابهجایی (P<0.01) بهجز مهارت لیلیکردن (F=2.869, P=0.101) میشود. همچنین، نتایج نشان داد که برای کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی، مداخلة تمرینی به روش تمرین اختصاصی مهارت و براساس رویکرد بومشناختی تکلیفمدار، بر تمرین بهشکل عمومی با تاکید بر تواناییهای عمومی ارجحیت دارد؛ بنابراین، توصیه میشود در برنامهریزی تمرینی این کودکان، معلمان تربیتبدنی به طراحی تکلیفمدار توجه کنند.
خلاصه ماشینی:
درنهایت، پژوهشگران مشاهده کردند که برنامة مداخلهای مدرسهمحور با رویکرد تکلیفمدار برای کودکان دچار مشکل در یادگیری حرکتی مفید است.
نتایج این پژوهش نشان داد که برنامة مداخلهای Wright &amp; Sugden Movement Assessment Battery for Children Henderson & Sugden Cognitive Motor Approach Männistö Task-Specific Approach Chambers & Sugden Ecological Intervention طبقهبندیشده در رفع مشکلات هماهنگی این کودکان میتواند مؤثر باشد.
افزونبراین، هدف و فرایند روشهای مداخله توسط فیزیوتراپها یا کاردرمانگران، از تمرین، بهبود عملکردهای حرکتی کودکان DCD در فعالیتهای روزمره مثل لباسپوشیدن، غذاخوردن، نظافتکردن و موارد مشابه (3) تا توسعة مهارتهای حرکتی بنیادی یا بهبود زیربناهای درگیر در اجرا و یادگیری مهارتهای ورزشی متناسب با ردة سنی این کودکان بوده است؛ بنابراین، نبودمطالعاتی در حوزة تربیتبدنی و نبود رویکرد مناسب برای کودکان DCD که با توجه به شرایط موجود در بافت تربیتبدنی قابلیت اجرایی در کلاس ورزش داشته باشد، باعث شد تا پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر مداخلة تمرینی تکلیفمدار با فعالیتهای معمول در کلاسهای تربیت بدنی بر رشد مهارتهای حرکتی درشت کودکان دچار اختلال DCD انجام شود.
بخش دوم نتایج این پژوهش نشان داد که برنامة تمرینی مداخلهای مدرسهمحور مطالعة حاضر که با رویکرد تکلیفمدار و بهمدت هشت هفته در کلاسهای درس تربیتبدنی اجرا شد، منجر به بهبود معناداری در قابلیت اجرای مهارتهای دستکاری و جابهجایی (بهجز مهارت لیلیرفتن) در کودکان DCD شد.
Brain activation associated with motor skill practice in children with developmental coordination disorder: an fMRI study.
A descriptive review of the cognitive orientation to daily occupational performance (CO-OP) approach and its impact on mobility problems in children with developmental coordination disorder.