چکیده:
یک شبکه حسگر بی سیم مجموعه ای از تعداد بسیار زیادی گره حسگر با ابعاد کوچک وقابلیتهای مخابراتی و محاسباتی محدود است که به منظور جمع آوری و انتقال اطلاعات از یک محیط به سمت یک کاربر و یا ایستگاه پایه به کاربرده می شود.شبکة عصبی مصنوعی ، سیستمی بزرگ از اجزاء پردازشی موازی یا توزیع شده بنام نورون یا سلولعصبی است که در یک توپولوژی گراف به هم متصل شدهاند. نورونها از طریق ارتباطات وزنداری بنام سیناپس به هم متصل میشوند. داده ها جدا از پردازش ذخیره نمیشوند، زیرا داده ها ذاتا به هم متصل هستند. به عبارت دیگر، شبکههای عصبی مصنوعی، الگوریتمهای ریاضی هستند که قادر به یادگیری نگاشتهای پیچیدهی بین ورودی(ها) و خروجی(ها) از طریق آموزش تحت نظارت بوده یا قادر به ردهبندی اطلاعات ورودی به روشی بدون نظارت میباشند.قوانین آموزش این شبکهها الهام گرفته از علم زیستشناسی بوده و نحوه یادگیری شبکه را تعیین میکنند.یکی از مهمترین مسائل قابل بحث در شبکههای حسگر بی سیم، چگونگی انتقال اطلاعات از گره های داخل شبکه به ایستگاه پایه و انتخاب بهترین مسیر ممکن برای انتقال این اطلاعات می باشد .انتخاب بهترین مسیر می تواند بر اساس فاکتورهای مختلفی مانند انرژی مصرفی، سرعت در پاسخگویی و میزان تاخیر، دقت در انتقال داده و... تحت تاثیر قرار بگیرد.
خلاصه ماشینی:
يكي از مهمترين مسائل قابل بحث در شبكههاي حسگر بي سيم، چگونگي انتقال اطلاعات از گره هاي داخل شبكه به ايستگاه پايه و انتخاب بهترين مسير ممكن براي انتقال اين اطلاعات مي باشد.
(به تصوير صفحه مراجعه شود)شکل 1- چگونگي انتشار داده در شبكه حسگر بي سيم در پاسخ به پرسش هايي كه به وسيله كاربر منتشر مي گردند و يا هنگامي كه رويدادهاي خاصي در داخل ناحي هاي كه كنترل مي شوند، اتفاق بيفتند همان طور كه در شكل ميبينيم، داده هايي كه به وسيله حسگرها جمعآوري شده اند از طريق مسيرهاي چند- پرشي به طرف ايستگاه پايه انتقال مييابند.
خواص ذاتي شبكه هاي حسگر بي سيم، با محدوديتهاي شديد پهناي باند و انرژي تركيب شده اند كه اين موضوع منجر به چالشهاي اضافي ديگري مي شود كه بايستي به منظور ارضاكردن نيازمنديهاي ترافيكي كاربردهايي كه تحت پوششان است پاسخ داده شوند به طوري كه طول عمر شبكه را نيز افزايش دهند.
اگر تعداد زيادي از گره ها دچار خرابي و نقص شوند، پروتكل هاي مسيريابي بايستي آرايشي جديد از اتصالات و مسيرها را براي جمع آوري داده از ايستگاه هاي پايه براي تطبيق يافتن با اين مشكلات بسازند كه اين امر ممكن است نيازمند آن باشد تا به صورت فعالانه، توان هاي انتقال و نرخهاي سيگنالينگ بر روي اتصالات موجود تنظيم گردند تا بتوانيم مصرف انرژي را كاهش داده و يا بسته ها را مجدداً از طريق نواحي از شبكه كه انرژي بيشتري در آن جا وجود دارد، مسيردهي كنيم.