چکیده:
زمینه و هدف: در دهه اخیر به علت بالا آمدن سطح آب ها و همچنین تغییرات آب وهوایی طوفان ها، به خصوص طوفان های ساحلی در کلیه مناطق
جهان افزایش یافته است. عدم به کارگیری تمهیدات لازم در این مناطق از دلایل آسیب پذیری سکونتگاه های انسانی است. لذا ارائه تمهیدات لازم جهت
کاهش آسیب پذیری مجتمع های زیستی در برابر این خطر امری ضروری به نظر می رسد.
روش: این مطالعه نوعی مطالعه مروری است که با بررسی متون و مقالات تخصصی پیرامون تجارب کشورهای دیگر در جهت مقابله با سانحه طوفان
و تجزیه وتحلیل آن ها به منظور آموختن تمهیدات به کاررفته جهت کاهش خطر و افزایش آمادگی پرداخته است.
یافته ها: برخی از تمهیدات معماری و شهرسازی ارائه شده به صورت کالبدی تاثیرگذار می باشند که شامل استفاده از کرکره ها، دیده بان و
پنل های طوفان و همچنین حائل های ساحلی در پوشش ساختمان است. به کارگیری موانع طوفان و لنگرگاه ها از دیگر اقدامات این دسته است. گروه
دیگری از تمهیدات از جمله: حفاظت از زیستگاه های طبیعی و استفاده از آن، وضع مقررات استفاده از زمین، تدوین برنامه های آموزشی و گسترش بیمه،
جمع آوری نظامند داده ها و ایجاد سیستم های هشدار به صورت غیرکالبدی و مدیریتی اثربخش می باشند.
نتیجه گیری: برای پیشگیری یا کاهش اثرات طوفان، اتخاذ مباحث فنی از یک سو و مدیریت بحران و برنامه ریزی چگونگی مقابله با حوادث ناشی از
طوفان از سوی دیگر مورد نیاز است. ارائه راهکارهای مناسب، سبب کاهش آسیب پذیری جوامع و افزایش آمادگی در چرخه مدیریت بحران شده و
همچنین کنترل و ساماندهی این شرایط را در حین و پس از بحران تسهیل می بخشد.