خلاصه ماشینی:
"رضا قلی خان هدایت میگوید: «جناب فضایل مآب حاج میرزا عباس المشهور بحاج میرزا آقاسی اصلش از طایفهء بیات ایروان و پدرش میرزا مسلم در سلک علمای زمان،ولادت وی در سال یکهزار و یکصد و نود و هشت و در سن شباب باتفاق پدر بعتبات عالیات رفته و در خدمت جناب حقایق مآب مولانا فخر الدین عبد- الصمد همدانی که از فحول فضلا و در عدول عرفا بود تلمذ اختیار کرد و ارادت گزید.
2 جهانگیر میرزا میگوید:«حاجی در این اوقات دخل کلی در مزاج پادشاه مرحوم(محمد شاه)بهمرسانید و از طریق عرفان و معرفت و خداشناسی و زهد و ورع کار بجائی رسید که برای پادشاه مرحوم محقق شد حاجی میرزا آقاسی یکی از اولیاء الله است و از آنجائی که طینت مبارک پادشاه مرحوم مایل باخذ کمالات صوری و معنوی بود حاجی را در این باب مصدق داشتند و تخم محبت او را در خاطر شریف کاستند و پادشاه مرحوم نیز بنای سلوک خود را بر زهد و ورع گذاشته چنان شد که در اکثر اوقات لیل و نهار بنان و سرکهء قلیلی در آن ایام قناعت میفرمودند و از مأکولات و ملبوساتی که از ولایت فرنگ میآوردند مجتنب شدند و از آن تاریخ مادام الحیات قند روسی میل نفرمودند و ملبوس از اقمشهء فرنگ را بدون شستن نمیپوشیدند و رفتهرفته این اخلاق از ایشان بظهور آمد و نایب السلطنه دانست که این احوالات از اثر سلوک حاجی میباشد و بعضی امور را که با سلطنت ظاهر منافی میدانستند مثل ترک سیاست و سایر اسباب ملکداری،از شاه مرحوم (1)-از صدر التواریخ بنقل از ص 183 تاریخ امیر کبیر تألیف عباس اقبال."