چکیده:
هدف: انتخاب رویههای حسابداری داراییهای نامشهود از سوی مدیریت، شامل به هزینه منظور کردن یا سرمایهای کردن مخارج توسعه داراییهای نامشهود، تحت تأثیر عواملی است که از آن جمله میتوان به ارتباط این تصمیمگیری با طرح پاداش مدیریت اشاره کرد. هدف پژوهش حاضر، مطالعه عوامل تأثیرگذار بر تصمیمگیریهای مدیریت در حوزه سرمایهگذاری در داراییهای نامشهود با تأکید بر فرضیه پاداش است.
روش: برای بررسی تأثیر پاداش مدیریت بر تصمیمات سرمایهگذاری در حوزه دارایی نامشهود، از رویکرد آزمایشگاهی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، مدیران، معاونان و اعضای هیئتمدیره شرکتها (سهامی عام و سهامی خاص) و افراد دانشگاهی دارای تجربۀ کار هستند و در مجموع 195 نفر در پژوهش مشارکت داشتهاند.
یافتهها: نتایج بهدست آمده نشان میدهد تصمیمگیریهای مدیریت تحت تأثیر رویههای حسابداری قرار میگیرد و مدیریت رویه خرید دارایی نامشهود که در آن مخارج سرمایهای محسوب میشود را بر رویه توسعه داخلی دارایی نامشهود و همچنین توسعه داخلی دارایی نامشهود همراه با افشای اضافی که در آنها مخارج به حساب هزینه دوره منظور میشود، ترجیح میدهد. سایر یافتههای پژوهش نشان میدهد تصمیمگیریهای مدیریت تحت تأثیر پاداش و همچنین همافزایی میان پاداش و رویههای حسابداری قرار نمیگیرد.
نتیجهگیری: ترجیح رویه حسابداری سرمایهگذاری در دارایی نامشهود که به سرمایهای کردن مخارج منجر میشود، نسبت به رویههایی که این مخارج را به حساب هزینه دوره منظور میکند، به این معناست که یا پاداش مدیریت تحت تأثیر سود قرار نمیگیرد (به بیان دیگر فضای اجتماعی اجازه نمیدهد که مدیریت درصد مشخصی از سود را بهعنوان پاداش دریافت کند)، یا مدیریت منافع آتی را بر پاداش جاری ترجیح میدهد.
Objective
Choosing between accounting treatments for intangible assets, which include expensing or capitalizing all expenditures, is influenced by factors such as the relationship between decision making and compensation scheme. This paper examines influential factors for decision making of management regarding intangible asset investments emphasizing compensation hypothesis.
Methods
Laboratory experiment is applied to specify the relationship between compensation and management decision making regarding intangible assets. Our population consists of senior managers, board of directors (public and private company) and skilled academics and our examinees equal to 195 people.
Results
Our findings show that management decision making is influenced by accounting treatments and managers prefer purchasing method to developing method and developing with extra disclosures method which can be explained by certainty effect theory. Moreover, our study shows that management decision making is not influenced by compensations and synergies between accounting treatments and compensation scheme.
Conclusion
Purchasing method preference which leads to expenditure capitalization among other methods means that either manager’s compensation has not been affected by bottom line, in other words social space might not let manger to use part of incentive compensation, or manager prefers future benefits to the current benefit.
خلاصه ماشینی:
ir چکیده هدف : انتخاب رویه های حسابداری دارایی های نامشهود از سوی مدیریت ، شامل به هزینه منظور کردن یا سـرمایه ای کـردن مخـارج توسعه دارایی های نامشهود، تحت تأثیر عواملی است که از آن جمله می توان به ارتباط این تصمیم گیری با طرح پاداش مدیریت اشـاره کرد.
یافته ها: نتایج به دست آمده نشان می دهد تصمیم گیری های مدیریت تحت تأثیر رویه های حسابداری قرار می گیـرد و مـدیریت رویـه خرید دارایی نامشهود که در آن مخارج سرمایه ای محسوب می شود را بر رویه توسعه داخلی دارایی نامشهود و همچنین توسعه داخلـی دارایی نامشهود همراه با افشای اضافی که در آنها مخارج به حساب هزینه دوره منظور می شـود، تـرجیح مـی دهـد.
نتیجه گیری : ترجیح رویه حسابداری سرمایه گذاری در دارایی نامشهود که به سرمایه ای کردن مخـارج منجـر مـی شـود، نسـبت بـه رویه هایی که این مخارج را به حساب هزینه دوره منظور می کند، به این معناست که یا پاداش مدیریت تحت تأثیر سود قرار نمی گیـرد (به بیان دیگر فضای اجتماعی اجازه نمی دهد که مدیریت درصد مشخصی از سود را به عنوان پاداش دریافت کند)، یـا مـدیریت منـافع آتی را بر پاداش جاری ترجیح می دهد.
در نتیجه سؤال اول به این شرح است : آیا مـدیر بـین رویـه هـای مختلـف حسـابداری دارایی های نامشهود، تفاوتی قائل می شود؟ فرضیه پاداش بیان می کند زمانی که پاداش مدیریت ، به سود شـرکت وابسـته اسـت ، مـدیریت بـه انتقـال سـود از سال های آتی به سال جاری اقدام می کند تا از این طریق مطلوبیت خود را افزایش دهد (پندر و کوری ٢، ٢٠١٣).
Analysis of value relevance of intangible assets under international financial reporting standards: evidence from Borsa Istanbul.