"م. عامری اگر مردی انگلیسی به شما بگوید«در باب فلان کار فکری می‌کنم»نزدیک به یقین آن کار را انجام خواهد داد اما اگر یک تن امریکایی بگوید«دلیلی نمی‌بینم که این کار صورت نگیرد»یا «به طیب خاطر حاجت شما را بر می‌آورم»غالب هندیان که با امریکاییان سروکار داشته‌اند در دل می‌گویند«وعده‌اش خدعهء غول و عشوهء سراب است. مثلا در امریکا اگر بامدادی رئیسی هنگام ورود به اداره به منشی فتانش بگوید«به،چه دلاویز و جگرخوار می‌نمایی!دوش به چه کار بودی؟»شاید منشی به تبسمی بسنده کند و جوابی نگوید و حال‌پرسی را حمل بر مغازله و«عنایت مخصوص»نفرماید اما اگر چنین حرکتی از امریکایی در هند یا پاکستان یا در یکی از کشورهای عرب سر بزند بعید است که همه اعضای اداره به عنوان اعتراض دست از کار نکشند و وی را بی‌چون و چرا به توبه مجبور نسازند. هیچکس دربارهء حسن نیت این استاد که اکنون سفیر کبیر امریکا در هند گشته2شک نداشت اما روزنامه‌ها در ستون«نامه‌های رسیده»چند نامهءبسیار تند در انتقاد از پیشنهادها درج کردند وپرسیدند که مقصود امریکاییان ازین فتنه‌انگیزی و تشویش خاطر عامه چیست. یکی از روزنامه‌های مهم پاکستان به نام رهنما درین باب چنین نوشت«آیا امریکا ازین حرکات خنک و تنک چه مقصود دارد؟در دوره‌ای که آفاق را پر از فتنه و شر می‌بینیم این‌گونه اعمال سبک و افراط در تظاهر به آزادمنشی چه دردی دوا می‌کند؟» در عصری که روسها بمبهای صد مگا تنی بر هم می‌انبارند چه قدر خنده‌آور است که امریکا شادان و نازان ساربانی را میهمان می‌خواند و معاون رئیس جمهور رامکیهماندار او می‌کند."
- دریافت فایل ارجاع :
![]()
(پژوهیار, ![]()
, ![]()
, ![]()
)![]()
![]()
(
, 
, 
)
