چکیده:
هدف این پژوهش تبیین تاثیر تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی بر نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه بوده است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. جامعة آماری پژوهش را ۱۳۱۴ نفر از دانش آموزان پسر دورة متوسطه اول شهر مهاباد که در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ در پایة هشتم مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می داد. از این تعداد ۵۲ نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند. در مرحلة اول گردآوری داده (پیش آزمون) پرسش نامة نگرش نسبت به مدرسه در بین دانش آموزان هر دو گروه اجرا گردید. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۴ جلسه، با روش تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی، شامل (استفاده از ادراک چندحسی، استفاده از ریتم و موسیقی، زبان بدن، تحریک قوة تخیل دانش آموزان، توجه به حوزة عاطفی، استفاده از رنگ و شکل تصویر و تلفیق هنر و تدریس) آموزش دیدند ولی گروه گواه به صورت مرسوم آموزش دیدند. بعد از پایان آموزش از دو گروه پس آزمون گرفته شد. جهت اطلاع از وضعیت نگرش دانش آموزان به مدرسه از پرسش نامة نگرش به مدرسة مک کوچ و سیگل (۲۰۰۳) بهره گرفته شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و کوواریانس چندمتغیره تجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان داد سطح نگرش به مدرسه، در دانش آموزانی که درس علوم تجربی پایة هشتم را با رویکرد تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی فراگرفته بودند، متفاوت از دانش آموزانی بود که این درس را با شیوه های تدریس مرسوم در مدارس یاد گرفته بودند. لذا می توان نتیجه گرفت که هر اندازه عناصر و مولفه های تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی (عناصر بصری، رنگ، موسیقی، تخیل و تصورات دانش آموزان، هنر، عواطف دانش آموزان، محیط یادگیری شاد، خلاقیت و احساس لذت از یادگیری) در فرایند تدریس تلفیق گردند و معلم تلاش نماید تا اهداف حوزة شناختی را به واسطه توجه و برجسته کردن حوزة عاطفی دانش آموزان مورد توجه قرار دهد، به همان نسبت نگرش دانش آموزان به مدرسه و مولفه های موجود در آن بهبود پیدا می کند