چکیده:
در این جستار به بررسی روششناسی ترجمۀ "کنایه" و نقد عملکرد استاد حدّاد عادل پرداخته شده است. ناقدان و صاحبنظران ترجمه، سه روش را برای ترجمه "کنایه" مناسب دانستهاند، و بر این اعتقادند که شیوة کنایی، بهترین روش برای ترجمه تعابیر کناییِ معادلدار در زبان مقصد (ترجمه) است، در غیر اینصورت، باید به روش معنایی، و حتیالمقدور از ترجمة تحتاللفظی صرفنظر نمود. نگارنده نیز روش ترکیبی و تلفیقیِ: «معنایی - ارتباطی» را پیشنهاد میکند؛ با این حال، حدّادعادل بیشتر تعابیر کنایی را به سبک تحتاللفظی صِرف ارائه کرده که ضعیفترین شیوه برای برگردان "کنایه" است و اساساً نمیتواند لطایف معانیِ پنهان کنایه را به مخاطب بازتاب دهد.
دستاورد این پژوهش که با استقصاء تام ترجمه و با اعتماد به روش توصیفی - تحلیلی و نقدی انجام شده، نشان میدهد که حدّادعادل، در ترجمه "کنایه" روش یکنواختی ندارد و از روشهای مختلفِ کنایی، معنایی، معنایی - ارتباطی و تحتاللفظی بهره گرفته که مطلوب و موردنظر است؛ امّا مسئلة مهم استفادة غیر روشمند و بیبرنامة ایشان از سبک تحتاللفظی است، تا جایی که از مجموع 15 مورد کنایهای که از سراسر ترجمه وی بررسی شد، 9 مورد به شیوه تحتاللفظی صِرف، 4 مورد به شیوة معنایی، 1 مورد به شیوة کنایی و 1 مورد نیز به شیوة معنایی ـ ارتباطی ترجمه شده است. این موضوع ترجمه حدّادعادل از کنایات را با چالشی آشکار مواجه ساخته است. هدف این مقاله، بررسی ترجمه حدادعادل با محوریت کنایه، و پیشنهاد مطلوبترین شیوه برای ترجمه این ساختار بلاغی است که در موارد فراوانی نیازمند بازنگری مجدد است.
In this article, has been paid to the methodology of the translation of "allusion" by Professor Haddad Adel and criticized his performance. The critics and experts of the translation have considered the three appropriate methods for the translation of "allusion" And they believe that the metonymy method is the best way to translation of the equivalence expressions that have the alluded meaning in the target language (translation) Otherwise, it is necessary to consider the literal translation in a semantic way, and even in the form of a literal translation. The author also suggests a combined and consolidated
method
"semantic-communicative"; However, Haddad Adel has provided most of the Most of the alluded interpretations in purely literal style, which is the weakest way to translate "allusion" and it cannot fundamentally reflect the delicacy of hidden meanings to the audience. The achievement of this research, which has been done by reviewing the entire translation, with the trust of the descriptive-analytical and cash method shows that Haddad Adel does not have a uniform method In his translation and has used a variety of methods such as emblematic, semantic, semantic - communicative and literal Which is desirable and attentive. But the most important problem is the non-systematic and unprofessional use of the literal style, so that in the total items )15( of allusions in throughout his translation has been translated 9 items in literal form, 4 items in semantic mode, 1 item in alluded shape and 1 item in semantic communication methods. This subject has posed the translation of allusions by Haddad Adel to a clear challenge. The purpose of this paper is to review the translation of Haddad Adel with a focus on the allusions, and to suggest the most desirable way to translate this rhetorical structure, which in many cases requires a re-review.
خلاصه ماشینی:
نگارنده نیز روش ترکیبی و تلفیقی: «معنایی - ارتباطی» را پیشنهاد میکند؛ با این حال، حدادعادل بیشتر تعابیر کنایی را به سبک تحتاللفظی صرف ارائه کرده که ضعیفترین شیوه برای برگردان "کنایه" است و اساسا نمیتواند لطایف معانی پنهان کنایه را به مخاطب بازتاب دهد.
دستاورد این پژوهش که با استقصاء تام ترجمه و با اعتماد به روش توصیفی - تحلیلی و نقدی انجام شده، نشان میدهد که حدادعادل، در ترجمه "کنایه" روش یکنواختی ندارد و از روشهای مختلف کنایی، معنایی، معنایی - ارتباطی و تحتاللفظی بهره گرفته که مطلوب و موردنظر است؛ اما مسئلة مهم استفادة غیر روشمند و بیبرنامة ایشان از سبک تحتاللفظی است، تا جایی که از مجموع 15 مورد کنایهای که از سراسر ترجمه وی بررسی شد، 9 مورد به شیوه تحتاللفظی صرف، 4 مورد به شیوة معنایی، 1 مورد به شیوة کنایی و 1 مورد نیز به شیوة معنایی ـ ارتباطی ترجمه شده است.
4. روششناسی حدادعادل در ترجمه تعابیر کنایی حدادعادل، در اغلب سایتهای مختلف خبری، سبک ترجمه خود را مفهومی نامیده است، و اینگونه اذعان کرده که: "من مترجم مفهوم بودهام" و یا اینکه تصریح نموده که: "از قرآن به فارسی ترجمه مفهوم به مفهوم کردم" (نجاریانپور و همکاران، 1391ش، شماره 38)؛ همو، در بیان ویژگیهای این ترجمه میگوید: "ترجمه موفق باید مفهوم را منتقل کند، مراد از زبان چه در زبان فارسی چه در زبان عربی، انتقال مفاهیم است؛ لذا کلمات وسیلهای برای انتقال مفهوم از ذهنی به ذهن دیگر هستند" (www.