چکیده:
بدون شک مسئله ظهور منجی موعود در آخرالزمان یکی از موضوعات کلیدی و در عین حال جذابی است که به طور عام تمام ادیان و به طور خاص ادیان ابراهیمی را با خود درگیر نموده است. در این بین تعیین زمان ظهور یا همان توقیت در میان پیروان این ادیان آسمانی حساسیت فوق العاده ای داشته و بعضا آسیب هایی را بر ساحت دین وارد نموده است. این در حالی است که تبیین دقیق از وضعیت عصر ظهور می تواند این توقیت های ناصواب را پیش از ورود در سطوح مختلف جوامع دینی از بین برده و زمینه انتظار سالم برای ظهور حقیقی را فراهم آورد. این تحقیق در صدد است تا با بررسی کلیسای ادونتیست _ فرقه ای که براساس همین توقیت های ناصواب در مسیحیت به وجود آمده و هم چنان به حیات خود ادامه می دهد _ به آسیب شناسی توقیت پرداخته، و در ضمن آن بر ضرورت تبیین عصر ظهور و عدم تعیین زمان وقوع آن تاکید کند.
خلاصه ماشینی:
این تحقیق در صدد است تا با بررسی کلیسای ادونتیست _ فرقهای که براساس همین توقیتهای ناصواب در مسیحیت به وجود آمده و همچنان به حیات خود ادامه میدهد _ به آسیبشناسی توقیت پرداخته، و در ضمن آن بر ضرورت تبیین عصر ظهور و عدم تعیین زمان وقوع آن تأکید کند.
(Leslieu, 2005: 474) در مسیحیت هرچند تأکید بسیاری بر موعودباوری به چشم میخورد، اما عبارت مبهم، اوصاف و تعاریف عام و عدم شفافیت نسبت به تبیین عصر ظهور از یک طرف، و توجه بیش از حد به کشف زمان ظهور (نه تبیین خود ظهور) از طرف دیگر باعث شده تا تاریخ مسیحیت همواره شاهد شکلگیری فرقههای مختلفی در درون خود باشد که بدون شک ریشه برخی از آنها چیزی جز توقیت ناروای مدعیانی دروغین نبوده است.
(کاظمیراد، 1394: 122) این روند آرام آرام منجر به ظهور و بروز تشکیلاتی وسیع گردید که هرچند در ابتدا، به تمسخر، آنها را ادونتیست (ظهوری) یا میلری مینامیدند (ویلسون، 1386: 99) اما پس از آنکه محاسبات میلر اشتباه از آب درآمد و او از سوی کلیسای تعمیدی تکفیر شد، ادونتیستها مجبور شدند برای ادامه حیاتشان، رسما تشکیلاتی مخصوص به خود ایجاد کنند و کمکم فرقه جدیدی در کنار فرقههای دیگر مسیحیت شکل گرفت.
(مولند، 1368: 437-438) <H2>نتیجهگیری</H2> با بررسی کلیسای ادونتیسم به عنوان یکی از فرقههای مسیحیت که براساس توقیت و پیشگویی زمان ظهور مسیح شکل گرفته است، میتوان به حقایق زیر دست یافت: توقیت و وقتانگاری زمان ظهور عامل مهمی در به وجود آمدن فرقهها و جمعیتهای منحرف در ادیان بوده و چنانکه در کلیسای ادونتیسم شاهد آن هستیم، زمینه مناسبی را برای ایجاد فرقهای جدید فراهم میآورد.