چکیده:
قرآن کریم به عنوان سند بین الملل اسلامی، مورد توجه و استناد همه فرق اسلامی است و مهدویت که اعتقاد مشترک مذاهب اسلامی است نه تنها در روایات مشترک فریقین که ریشه در آیات متعدد قرآن دارد؛ زیرا قرآن کریم خود را به عنوان (تبیانا لکلّ شیء)(نحل: 89) معرفی کرده است یعنی همه آن چه در مسیر هدایت مورد نیاز بشر است در این کتاب آسمانی بیان شده است البته در این که این بیان الهی در چه قالب و شکلی آمده است، باید تامل کرد؛ زیرا روشن است که بسیاری از معارف الهی در ظاهر الفاظ و عبارات قرآنی نیامده است و ناگزیر باید در مکانیزم دیگری هم چون تبیین در قالب اهداف بعثت انبیاء و غایت خلقت انسان، آن را جست وجو کرد؛ چنان که بحث مهدویت و آینده جهان در همین فرآیند بیان شده و با این رویکرد، بسیاری از آیات منعکس کننده مهدویت است و بدون آن نمی توان تحقق بیرونی آن دسته از آیات را انتظار داشت؛ امری که روایات فراوان و گفتار مفسران شیعه و سنی شاهد بر آن است. در این مقاله چگونگی طرح مهدویت و آینده جهان در قرآن کریم، مورد کنکاش قرار گرفته داست.
خلاصه ماشینی:
"/> و نیز روایات متعدد در ذیل آیه،<FootNote No="34" Text=" مانند این روایت که مرحوم طبرسی آن را در ذیل همین آیه آورده است: عن علی بن الحسین( أنه قال: هم و الله شیعتنا أهلالبیت، یفعل الله ذلک بهم علی یدی رجل منا، و هو مهدی هذه الأمة؛ و هو الذی قال رسول الله(: لو لم یبق من الدنیا إلا یوم، لطول الله ذلک الیوم، حتی یلی رجل من عترتی اسمه اسمی یملا الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا.
اما قرآن کریم به طور خاص آیندهای را به مسلمین بشارت داده است که در آن از حکومتی فراگیر در زمین بهرهمند خواهند شد و دین اسلام جهان را خواهد گرفت و مسلمانان در امنیتی کامل و همهجانبه زندگی خواهند کرد: (وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الأرض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم أمنا یعبدوننی لا یشرکون بی شیئا و من کفر بعد ذلک فأولئک هم الفاسقون( (نور: 55)؛ خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند، وعده داده است که حتما آنان را در زمین جانشین قرار دهد، همانگونه که کسانی پیش از ایشان را جانشین کرد، و قطعا دینی را که خداوند برای آنان پسندیده است، برای آنان استقرار و اقتدار بخشد و از پی ترسشان امنیت را جایگزین کند، تا (تنها) مرا بپرستند و چیزی را شریک من نکنند، و هر کس بعد از این، کفر ورزد پس آنان همان فاسقانند.