چکیده:
با وجود پژوهشهای فراوان باستانشناسی دوره نوسنگی بدونسفال در آسیای غربی مخصوصا در لوانت، فعالیتهای باستانشناسی در زاگرسمرکزی در این دوره انگشتشمار بوده است. زاگرسمرکزی یکی از مناطق مهم آسیای غربی است که نخستین تلاشهای بشر در زمینه یکجانشینی، اهلی کردن جانوران و کشت نباتات در این ناحیه صورت گرفته و سیمره بزرگترین رود زاگرسمرکزی است. پروژه باستانشناسی سیمره براساس بررسی و کاوشهای باستانشناسانه حوزه سد سیمره بنا شد. داگنجوون نیز از جمله محوطههایی بود که در طی پروژه باستانشناسی نجاتبخشی سد سیمره در سال 1389 ش. مورد کاوش قرار گرفت. در مجموع 70 متر مربع از محوطه مورد کاوش قرار گرفت که منجر به کشف سه مرحله استقراری شد، هیچ نشانی از وجود ظرف سفالی در این محوطه یافت نشد و آثار معماری از تمامی مراحل و ترانشهها با کیفیت متفاوت بهدست آمد. از نکات جالب معماری این محوطه، الگوپذیری از محیطزیست زاگرسمرکزی است و استفاده از مصالح بومی و طبیعی منطقه که برگرفته از بستر طبیعی منطقه است، کاملا در معماری این محوطه نمایان است و این بهعلت نوع مصالح بومی و دسترسی آسان و سطح فناوری و اطلاعات درباره اینگونه مصالح است. این پژوهش با هدف بنیادی صورتگرفته و روش دادهافزایی آن براساس روش میدانی و کتابخانهای است و در آن ضمن معرفی و توصیف کاملی از معماری این محوطه، بحثی مستند درخصوص معماری دورههای A و B نوسنگی بدونسفال، ویژگیهای خاص معماری هر دوره و روش ساخت معماری در ناحیه لوانت، آناتولی، سوریه و زاگرسشمالی (عراق) ارائه داده و بهدنبال پاسخدادن به پرسشهایی هستیم که با توجه به وضعیت معماری این محوطه مانند راستگوشه بودن و... این محوطه متعلق به کدام دوره از نوسنگی بدونسفال است؟ به چهعلت دیوارها کمعرض و نازک هستند؟ چرا تراکم معماری در دو ترانشه تفاوت دارد؟.
خلاصه ماشینی:
حفاریهای شیخیآباد و جانی نیز از پروژههای زاگرسمرکزی در پیشازتاریخ بود که توسط هیأت ایرانی دانشگاه بوعلی و هیأت انگلیسی انجام گرفت (محمدیفر و همکاران، 1390) و در این اواخر پروژۀ نجاتبخشی سد سیمره، بزرگترین پروژههای نوسنگی در زاگرسمرکزی بعد از انقلاب اسلامی ایران است (حصاری و همکاران، 1394؛ دارابی، 1394 و اکبری، 1394).
منبع آبی مناسب شامل رود سیمره و چشمههای آب شیرین اطراف آن امکان بالقوۀ خوبی برای دامپروران منطقه است، هرچندکه هنوز بهطور قطع دلیلی برای اقتصاد معیشتی مبتنیبر زندگی شبانی در این محوطه بهدست نیامده است، ولی شباهتهای بسیار الگوهای استقراری دورۀ نوسنگی تا به امروز به چشم میخورد (رفیعفر و قربانی، 1388: 102) که بهنظر میرسد الگوپذیری از محیطزیست زاگرسمرکزی است.
“Kapargah 5, Small Site from Acceramic Neolithic Period”, Archaeological research in basin of Seymareh dam, effort of Leyli Niakan, P.
“Observations on the early Pre-Pottery Neolithic architecture in the Near East: 1.
“First Season Excavation in Acceramic Neolithic of Eastern Chia Sabz, Seimare Dam”, Archaeological research in basin of Seymareh dam, effort of Leyli Niakan, P.
Neef (eds): Central Settlements in Neolithic Jordan, Studies in Early Near Eastern Production, Subsistence and Environment.
“Eastern Chiasabz, Village of Acceramic Neolithic Period, Cultural Area of Central Zagros”, Archaeological research in basin of Seymareh dam, effort of Leyli Niakan, P.
In Braidwood et al (eds), Prehistoric Archaeology along the Zagros flanks, The Oriental Institute of the University of Chicago105.
“The Zagros Central Archaeological Project (CZAP) Preliminary Report of Excavation and Survey in Tape Sheykhi Abad of Sahneh and Tape Jani Abad of Eslamabad-e Gharb”, Journal of Phazhohesh-Ha-Ye Bastanshenasi Iran, No. 1, P.