چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تصویرسازی ذهنی جنبشی بر اعتماد به نفس ورزشی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بود و جامعه آن شامل تمامی افرادی بود که به صورت آماتور در رشته بسکتبال فعالیت می کردند. روش نمونه گیری این پژوهش از نوع نمونه گیری در دسترس بود، بدین منظور 30 نفر از دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و بر اساس پرسشنامه تصویرسازی تجدیدنظر شده هال و مارتین(1997)، به روش جور کردن نمرات، در دو گروه 15 نفره تصویرسازی جنبشی و کنترل قرار گرفتند. به منظور سنجش اعتماد به نفس ورزشی شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون از مقیاس اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت(2002) استفاده شد. گروه آزمایشی در مرحله اکتساب 6 جلسه تمرین کردند و در هر جلسه به 30 تمرین تصویرسازی جنبشی و سی شوت سه گام بسکتبال پرداختند و این در حالی بود که گروه کنترل در هر جلسه فقط به تمرین سی شوت سه گام بسکتبال پرداختند. نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات پس آزمون اعتماد به نفس ورزشی دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود داشت. یافته های این پژوهش موید تاثیر تصویرسازی ذهنی جنبشی بر بهبود اعتماد به نفس ورزشی در ورزشکاران است.
The present study aimed at investigating the effect of mental kinestick imagery on athletic confidence. The population of this quasi-experimental study comprised the whole amateur basketball players. Available sampling was used as the instrument, such that 30 physical education students from Islamic Azad University of Kermanshah volunteered to participate in this study. They were classified into two groups of kinestick imagery and control, using matching scores method in Revised Hall and Martin’s (1997) questionnaire. Further, Willie and Knight’s (2002) scale of athletic confidence was used to measure participants’ athletic confidence in pre- and post-test. The experimental group did six sessions of thirty-minute kinestick imagery exercise and pay lay-up shot, while the control group only pay lay-up shot. With controlling the pre-test scores, The results indicated a statistically significant difference between the two groups in post test of athletic confidence scores. The implication of this study is the impact that mental mental kinestick imagery has on improving athletic confidence in athletes
خلاصه ماشینی:
سهرابي، فولاديان ، عطارزاده ، حسيني(١٣٨٦)، در تحقيقي که بر روي عملکرد قهرمانان شمشير بازي و کاراته انجام دادند به اين نتيجه دست يافتند که چون در ورزش قهرماني ورزشکاران از آمادگي بدني و مهارتي يکسان برخوردارند لذا آنچه ميتواند باعث برتري يک ورزشکار نسبت به ورزشکار ديگر گردد استفاده بهينه هر ورزشکار از تمرکز، اعتماد به نفس و بطور کلي مهارت هاي ذهني است ، به همين خاطر تاثير راهبردها و مداخله هاي روانشناختي مانند تصويرسازي ذهني از جمله مسايلي هست که توسط روانشناسان ورزشي مورد بررسي قرارگرفته است و تصويرسازي ذهني به عنوان ابزاري مهم درروانشناسي ورزشي مدت هاي مديدي کاربردهاي باليني متعددي در جهت بهبود عملکرد ورزشکاران در موقعيتهاي ورزشي داشته است (مورگان ٢٠٠٠،١ دانشمندان علم روان شناسي در دهه هاي اخير تعاريف مختلفي از تصويرسازي ذهني ارائه داده اند که از جمله ميتوان به تصويرسازي ذهني به عنوان استفاده از حواس به منظور بازآفريني يا به وجود آوردن يک تجربه در ذهن اشاره کرد(ويلي و گرينلف ٢٠٠١،٢).
استفاده از تصويرسازي جنبشي به افراد کمک ميکند تا زمان بيشتري را فکر کنند و همچنين آنها را قادر مي سازد تا به برنامه ريزي براي مسابقات بپردازند و تمرکز بيشتري هم در مرحله آماده سازي و و هم در مرحله رقابت براي افراد فراهم مي کند( يدالله زاده ،١٣٩٣) 1- Sideway 2- Guillot & Collet 3- Smith & Collins 4-Martin, Moritz, Hall 5- Pates, Oliver, Maynard 6 -Hornyak 7-Short, Tenute, Feltz 8- Barker & Jones 9- Rainer Martens از سويي ديگر، بندورا١(١٩٩٧)، پيشنهاد کرد که يک عملکرد قوي از خودکارآمدي فرد سرچشمه ميگيرد، در نتيجه تصويرسازي جنبشي ممکن است اعتماد به نفس را به وسيله بهبود در عملکرد افزايش دهد.