چکیده:
هدف این مقاله طراحی مدل یکپارچه شاخصهای خطمشیگذاری فرهنگی در شهرداریهای کلانشهرهای جمهوری اسلامی ایران است. روششناسی پژوهش ترکیبی است و از طریق تحلیل تفسیری ـ ساختاری (ISM) بهدنبال طراحی مدلی مبتنی بر دستهبندی و تفکیک متغیر مرتبط با خطمشی فرهنگی در شهرداریهای تهران، اصفهان و شیراز است. بخش کیفی مبتنی بر شناسایی عوامل مرتبط با خطمشی فرهنگی از طریق بررسی مبانی نظری و انجام تحلیل مضمون با مشارکت 21 متخصص اعضای پانل است؛ و بخش کمی از طریق تشکیل ماتریس خودتعاملی ساختاری به مدلسازی ساختاری و تفسیری میپردازد. در این بخش 15 نفر از مدیران ارشد شهرداریهای تهران، اصفهان و شیراز شرکت کردند. بر اساس نتایج پژوهش، اساسیترین عوامل عبارتاند از: تبیین خطمشی فرهنگی، هویت دینی، هویت انقلابی و تعاملات فرهنگی؛ که این عوامل شاخصهای تقویت هویت فرهنگی شهروندان و مدیریت تغییرات فرهنگی در نتایج تحلیل مضمون هستند. همچنین در بالاترین سطح و کماثرترین عامل بر تبیین خطمشی فرهنگی، عوامل سلامت شهری، اخلاق و رفتار شهروندی، شبه عرفان و قوانین سازنده از شاخصهای بهبود سبک زندگی و مدیریت تغییرات فرهنگی هستند.
خلاصه ماشینی:
با مفروض کارآمدي مشارکت ، سؤال اساسي که در اين ٢٢ مطالعات مديريت راهبردي ـ شماره ٣٣ ـ بهار ١٣٩٧ پژوهش دنبال ميشود، اين است که متغيرهاي مرتبط با خط مشيگذاري فرهنگي کلان شهرهاي جمهوري اسلامي ايران کدام است ؟ در گذشته اعتقاد داشتند فرهنگ به دليل دارابودن ماهيت معنوي، برنامه پذير نيـست ، چراکه آن را دروني، معنوي و اخلاقي ميپنداشتند.
ضرورت و اهميت پژوهش حاضر را مي توان از زواياي مختلف موردبررسي قرار داد: نخست : از مهم ترين معضلات عمده در نظام سياست گذاري هاي فرهنگي، عدم شناخت نيازها، انتظارات و خواسته هاي گروه هاي مختلف ، نارسايي در تعريف مطالبه هاي فرهنگي، کسب اطلاعات موردنياز براي تصميم گيري هاي فرهنگي، عدم همکاري با متخصصان و گروه هاي فرهنگي، درنظرنگرفتن منابع مالي کافي جهت فرهنگ سازي و امور فرهنگي به ضرورت تبيين متغيرهاي مرتبط با خط مشيگذاري فرهنگي شهرداريهاي کلان شهرهاي جمهوري اسلامي ايران است .
نتايج تحليل عاملي سؤالات گويه هاي انتخابي براي سنجش متغير خط مشيگذاري فرهنگي متغير (عامل ) شاخص و معرف (گويه ) بار عاملي استاندارد مقدار معناداري 20/57(به تصویر صفحه رجوع شود) ٣٤ مطالعات مديريت راهبردي ـ شماره ٣٣ ـ بهار ١٣٩٧ از نظر آماري پيشنهاد ميشود که عامل هاي داراي مقدار وزن رگرسيوني (بار عاملي) بيش از ٠/٤٠ معنادار و قابل قبول تلقي شوند، بنابراين همه وزن هاي رگرسيوني در مدل موردبررسي مقادير بزرگ تر از ٠/٤٠ دارند و همه نسبت هاي بحراني (t-value) در سطح ٠٠١>P معنادار هستند؛ بنابراين تمامي عوامل درنظر گرفته شده به جز عوامل ذکرشده ، موردتأييد قرار گرفته و برازش کلي حاکي از برازش خوب مدل اندازه گيري موردمطالعه با داده هاي مشاهده شده است .