چکیده:
امروزه به نظر میرسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن بهخوبی با اهداف و مقاصد معماری میتواند بهعنوان عاملی موثر
جهت رسیدن به اهداف پایداری مطرح شود. در سالهای اخیر بیانیهها و مقالات بیشماری در زمینه اصول معماری توسط
محققان مختلف در سراسر دنیا مطرح شده است. مفهوم پایداری در عصر حاضر آنچنان اهمیتی یافته است که هر بحث
معاصری درباره محیطزیست و معماری بدون توجه به این مفهوم بحثی ناتمام محسوب میشود. معماری پایدار یک
فرآیندی است که میتواند تکرار شود. معماری پایدار میتواند در کیفیت محصول نهایی تاثیرگذار باشد و فرآیندی که
ماندنی باشد را تشخیص دهد. در این راستا الهام گیری از معماری بیونیک میتواند در طراحی معماری پایدار موثر واقع
گردد. بیونیک علمی است که مشکلات فنی و سازهای را میتواند از راههای زیستی حل کند، به عبارتی میتواند از
الگوهای زنده الهام بگیرد. براین اساس روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان این
رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس )زندهنمایی(، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت
سازه به آن دست پیدا میکنند و مهمترین چیز برای طراحی معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود
را القاء کند. سوال اصلی تحقیق این است که استفاده از معماری بیونیک در پیوند با طراحی معماری پایدار به تاثیری در
محیطزیست خواهد داشت؟ روش تحقیق حاضر بهصورت کتابخانه ای اسنادی میباشد. هدف این مقاله بررسی جایگاه -
طراحی معماری بیونیک در طراحی معماری پایدار و رابطه این دو مفهوم با یکدیگر میباشد.
خلاصه ماشینی:
هنر طراحي بيونيک يا به عبارتي علم مطالعه مدل هاي طبيعت براي رفع مشکلات انساني (منصوريان و گلستان هاشمي ، ١٣٨٧، ٢٦) با ايجاد يک رابطه بين الگوهاي طبيعي و اهداف طراح که در اين مقاله رسيدن به پايداري در بنا در نظر گرفته شده ، امکان انتقال نمونه هاي طبيعي به سيستم فني را مورد بررسي قرار مي دهد تا بهترين نمونه را بيابد.
«مفهوم معماري پايدار، چه به عنوان خلق فضاي انساني و تنظيم رابطه ي انسان و محيط فيزيکي و چه به عنوان محصول اين فرايند، همواره با محيط پايدار، درآميخته و در چارچوبي کلي مي توان از آن به «خلق محيط پايدار انسان ساخت » تعبير کرد ( فرهودي، ١٣٨٦) اين معماري، فعاليتي در جهت ترميم ، بازسازي و تجديد سيستم هاي طبيعي و زمين ؛ همچنين استفاده ي محتاطانه از منابع چرخه ي حيات در طبيعت داشته »(سليماني، ١٣٨٧) تا بتواند محيط مناسبي براي زندگي انسان به عنوان ارگانيسم زنده ديگري فراهم نمايد ».
اين عوامل را مي توان به شرح زير نام برد: - درک تأثير طرح بر طبيعت - پرهيز از آلودگي - تأمين آسايش گرمايي، بصري و صوتي - استفاده از منحني هاي تراز توپوگرافي - حمايت از توسعه چند منظوره - تامين ارتباط بصري با محيط پيرامون (مسگر مقدم ، کبوتر صحرا، ١٣٩٤) ٥- معماري بيونيک همانطور که گفته شد انسان از ابتداي آفرينش از محيط زيست و طبيعت اطراف خود الهام گرفته و آن را مبناي خلاقيت و طراحي قرار داده است .