چکیده:
جنبش پنطیکاستی، که در اوائل قرن بیستم و با تاکید بر مسئله بازگشت قریب الوقوع مسیح پا به عرصه وجود نهاد، در ابتدا، تمرکز خود را بر تبشیر مسیحیت و جذب حداکثری وقف کرد. اما با گذشت چند دهه و عدم ظهور مجدد مسیح، رویکردهای تبشیری خود را به مسائل این جهانی، فرهنگی اجتماعی معطوف کرد. توجه به امر کلیساسازی، بومی سازی کلیساها و رهبری آنها و سیاق گرایی فرهنگی، از عمده رویکردهای فرهنگی و توجه به اقشار ضعیف جامعه در کنار توجه به جوانان و مسئله رهبری آنها در کلیساها، تبلیغات شهری و خیابانی و همچنین، مشارکت در امور عام المنفعه، از مهم ترین رویکردهای اجتماعی پنطیکاستی ها محسوب می شود. این پژوهش، با بررسی منابع مکتوب پنطیکاستی در پی آن است، تا پس از معرفی عمده رویکردهای فرهنگی اجتماعی پنطیکاستی ها در حوزه تبشیر، با روش تحلیل داده ها، ثابت کند که مقوله کلیساسازی و رهبری در میان پنطیکاستی ها، با چالش هایی روبرو بوده، توجه نکردن به نخبگان جوامع، از مهم ترین اشکالات این رویکرد محسوب می شود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه این فرقه، از جمله فرقههای نوظهور در عالم مسیحیت میباشد که فعالیتهای تبشیری گستردهای در نقاط مختلف دنیا در حال انجام دادن است، و برمبنای همین فعالیتها، توانسته است جمعیت قابل توجهای از ساکنان سراسر دنیا، جمعیتی بالغ بر ششصد میلیون نفر، را به سوی خود جلب کند (لوگو، 2011، ص69)، و تاکنون تحقیق مدونی در حوزه رویکردهای تبشیری آنها، بهویژه در رویکردهای فرهنگی اجتماعی، ارائه نشده است، ضروری است تحقیقی مفصل با بررسی منابع پنطیکاستی، عمده رویکردهای فرهنگی و اجتماعی پنطیکاستیها در حوزه تبشیر مورد بررسی قرار گیرد.
رویکردهای فرهنگی پنطیکاستیها در حوزه تبشیر توجه به امر کلیساسازی، بهعنوان یکی از شاخصههای اصلی تبشیری و بومیسازی این کلیساها در قالب آموزش رهبرانی بومی و سیاقگرایی فرهنگی، تأثیر بسزایی در رشد چشمگیر جنبش در همه جوامع جهان، بهخصوص در کشورهای جهان سوم داشته است.
از سوی دیگر، درست است که احداث هر چه بیشتر کلیسا، به افزایش ایمانداران منتهی خواهد شد، اما این مدل شکلگیری کلیساها و رشد قارچگونه آنها، بدون هیچ ضابطهای و تنها بر محور روحالقدس و عطایای روحالقدسی، علاوه بر اینکه تشتت دیدگاهها و غیر قابل کنترل بودن کلیساها را به دنبال خواهد داشت (راسچ، 2010)، موجب اعتراض سایر کلیساها میشود؛ زیرا پنطیکاستیها برای تبشیر ایمان پنطیکاستی، به سراغ آندسته از کاتولیکهایی که به ظاهر مسیحی و تعمید یافته بوده اما در هیچیک از فعالیتهای کلیسایی مشارکت نمیکردند، رفته و از آنها برای حضور در جلسات خود دعوت میکردند.
Ma, Wonsuk, 2014, Veli Matti Karkkainen, and J Kwabena Asamoah-Gyadu, Pentecostal Mission and Global Christianity, Vol. 20, Wipf and Stock Publishers.