چکیده:
سابقه تاریخی هر کشور موجب شکلگیری فرهنگ آن جامعه میشود فرهنگ هر جامعه نیز بر معماری آن جامعه تاثیر میگذارد. از مهمترین ویژگیی هیای هنیر معماری هم هدایتگری فرهنگی است. یکی از مکانهای عمومی که افراد در آن میتواند دغدغههای ذهنی خود را از مسائل گوناگون بیه شیکل مهیاهیم مختلی در قالب اشکال مختلهی جهت تاثیرگذاری بیشتر بر روی افراد جامعه عرضه نماید یک شهر است. که اجتماع پذیر کردن شهرها یکیی از الیلی تیرین مولهیه هیای مهیم و موثر در خلق شهرهای فرهنگی است که این امر درگرو توجه به انگارههای فرهنگی و اجتماعی مختل است. که این انگارهها را می توان در بخی هیای شهرسیازی و معماری پایدار جستجو نمود. عموما معماری پایدار را مبتنی بر سه بعد محیطی، اقتصادی و اجتماعی میدانند و شهرهای فرهنگی و هنری یکی از مکیان هیایی اسیت که پایداری اجتماعی در آن دنبال میشود. سعی پژوه حاضر فراهم آوردن بستری در جهت بهبود جایگاه فرهنگ و هنر، با تاکید بر خلق فضیای ی در شیهر مسیجد سلیمان منطبق با الول معماری پایدار و با تاکید بر پایداری اجتماعی است و در پی پاسخ به این سوال است که، شهر مسجدسیلیمان چگونیه میی توانید در پاییداری اجتماعی موثر واقع شود؟ روش مورد استهاده در این مقاله، راهبرد تحقیق کیهی با رویکرد نظریههای زمینهای )زمینهیاب( است. در زمینه مطالعات تحقییق پیی رو بررسی شهرهای فرهنگی و هنری به عنوان یک فضای شهری در جوانب گوناگون هر یک به نوبه خود میتواند یاری بخ حل این مسئله باشد. درراستای دستییابی به پایداری در شهرها، بیشتر به جنبه پایداری اجتماعی پرداخته شدهاست. لیکن رویکرد مقاله حاضر ابتدا لزوم توجه به جنبه اجتماعی معماری پاییدار بیوده و سی با علم بر نق اجتماعی شهرها، بالخصوص شهر مسجدسلیمان، پ از بررسی پایداری اجتماعی، به بیان راهکارهایی جهت برقرار نمودن پایداری مذکور در ایین شیهر پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
سعی پژوهش حاضر فراهم آوردن بستری در جهت بهبود جایگاه فرهنگ و هنر، با تاکید بر خلق فضایی در شهر مسجد سلیمان منطبق با اصول معماری پایدار و با تاکید بر پایداری اجتماعی است و در پی پاسخ به این سوال است که، شهر مسجدسلیمان چگونه میتواند در پایداری اجتماعی موثر واقع شود؟ روش مورد استفاده در این مقاله، راهبرد تحقیق کیفی با رویکرد نظریههای زمینهای (زمینهیاب) است.
ضرورت برنامهریزی برای رشد و توسعه از سوی دولتها که از اواسط قرن بیستم در میان کشورهای توسعه نیافته مطرح شد در ابتداصرفا بر رشد اقتصادی تمرکز داشت اما از حدود سال 1960 لزوم توجه به جنبههای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی توسعه نیز اهمیت یافت که تحت عنوان جذاب نوسازی، برنامههای توسعه بسیاری از کشورها را تحت تأثیر خود قرار داد؛ اما موضوع تخریب محیط زیست در جریان توسعه صنعتی مفهوم دیگری را باب محافل توسعهای نمود که منجر به گسترش مفهوم توسعه پایدار گردید.
یعنی فضا باید به گونهای باشد که کارکردهای خود را در گذر زمان حفظ نماید و همیشه پر از حضور مردم و بستر شکل گیری فعالیتها در طیف سنی و جنسی مختلف میباشد و پاسخگویی به نیازهای مختلف آنها زمینه را برای حضور و مکث برقراری مراودات اجتماعی آنها فراهم آورد که این همان تعریف پویایی و سرزندگی فضایی است.
ذهمه این موارد اصول طراحی فضاهای شهری (شهر مسجدسلیمان) موفق بوده که بر ادراک انسان در استفاده از فضا تاثیر میگذارد و فضایی مناسب برای حضور انسانها فراهم میآورد.