چکیده:
نمود حاصل تلفیق اطلاعات زمانی و زاویه دید است. از طریق نمود است که می توان در مورد
انواع موقعیت ها و نمود دستوری که بر روی تمام یا بخشی از موقعیت متمرکز است، صحبت
کرد.آثار فراوانی در زمینه نمود وجود دارد که در جای خود ارزشمند هستند اما این آثار اکثرا
فاقد چارچوب نظری جامع و منسجم می باشند. آنچه نویسنده را به بررسی و تفحص در این
زمینه واداشته بررسی نسبتا مفصل این نوع نمود می باشد و در این پژوهش تمرکز اصلی بر
روی نمود ناقص با به کارگیری مولفههای نمودی در قالب چارچوب نظری اسمیت
25 ) و کامری ( 27:1967 ) به روش توصیفی- تحلیلی در زبان کردی کلهری - اسمیت( 47:1977
می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد سه گونه نمود ناقص(استمراری، تکویری و عادتی)
براساس دسته بندی کامری(همان) در زبان مورد مطالعه در دو زمان حال و گذشته ساده قابل
تفکیک می باشد،. نتایج نشان می دهند که نمود دیدگاهی ناقص در سه حالت استمراری،
و قیود (dɪr) تکویری و عادتی در زبان کردی کلهری در زمان حال به کمک فعل کمکی (شناسه
محسوس تر نشان داده می شوند، همچنین زمان گذشته برای بیان نمود ناقص می تواند
بی نشان ترین زمان باشد.
خلاصه ماشینی:
نتایج این تحقیق نشان می دهد سه گونه نمود ناقص(استمراری، تکویری و عادتی) براساس دسته بندی کامری(همان) در زبان مورد مطالعه در دو زمان حال و گذشته ساده قابل تفکیک می باشد،.
نتایج نشان می دهند که نمود دیدگاهی ناقص در سه حالت استمراری، تکویری و عادتی در زبان کردی کلهری در زمان حال به کمک فعل کمکی (شناسه (dɪr) و قیود محسوس تر نشان داده می شوند، همچنین زمان گذشته برای بیان نمود ناقص می تواند بی نشان ترین زمان باشد.
تفاوت نمود با زمان دستوری این است که اولی زمان درونی یک موقعیت را نشان میدهد و دومی به عنوان یک مقوله نمایهای به زمان بیرونی رخداد اشاره دارد (کامری 1976؛7) برخی نمود را مقولهای معناشناختی در نگرش به ساختار درونی فعل میدانند.
رضایی(1-14:1391) به بررسی نمود استمراری در فارسی معاصر پرداخته است, وی ضمن اشاره به پیشینه نمود استمراری در کتابهای دستور و اثار زبانشناسان، بیان کرده است که پیشوند فعلی می در زمان حال به تنهایی نمی تواند نشانه استمرار باشد بلکه از ان مفاهیم دیگری نظیر عادت,تکراری و استمراری بودن نیز مستفاد می شود.
در این زبان نشانه نمود ناقص در زمان حال فعل کمکی (شناسه (dɪr) قبل از فعل اصلی است.
در اینجا میبینیم که جمله از لحاظ دستوری و کاربردی نادرست است، در واقع نمود عادتی در این زبان بدون داشتن فعل کمکی ساخته میشود و تفاوت آن با نمود استمراری نیز در همین است، اما معنای ناقص بودن بدان جهت که فعل آغاز و پایانی ندارد از آن مستفاد میشود.
نمود دیدگاهی ناقص در زبان کردی کلهری دو زمان گذشته و حال موجود است.