چکیده:
هدف: رفتارهــای ناسازگارانه دانش آموزان رفتارهایی هستند که با نظر پدر و مادر، اطرافیان، جامعه و مدرسه سازگاری ندارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر ناسازگار دوره دوم متوسطه شهر کرمان انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه جمع آوری اطلاعات تجربی از نوع شبه آزمایشی با طرح شبه پیشآزمون، پسآزمون با گروه آزمایش گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر ناسازگار در مدارس دوره متوسطه دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان است. نمونه مورد بررسی بر اساس هدفهای پژوهش عبارت بودند از 30 دانش آموز ناسازگار که به کمک آزمون سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (AISS)، ناسازگار تشخیص داده شدند و سپس با گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. به گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقهای راهبردهای خودنظمدهی آموزش داده شد و گروه کنترل در این مدت آموزشی دریافت نکردند. دادهها با استفاده از روشهای آماری میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناسازگار دوره متوسطه در سطح P<0/01 تاثیر معناداری دارد.
نتیجهگیری: آموزش خودتنظیمی در جهت استفاده از راهبردهای شناختی و راهبرد فراشناختی به دانشآموزان ناسازگار ارائه شود تا کمتر شاهد ناسازگاری تحصیلی و عدم خودکارآمدی تحصیلی اینگونه دانشآموزان باشیم.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان داد آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناسازگار دوره متوسطه در سطح ٠٠١ .
واژه های کلیدی: آموزش راهبردهای خودتنظیمی، خودکارآمدی تحصیلی، دانش آموزان ناسازگار، سازگاری تحصیلی مقاله حاضر برگرفته از رساله دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه لرستان است .
این پژوهش در نظر دارد به این سؤال پژوهشی پاسخ دهد که آیا آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناسازگار دوره متوسطه شهر کرمان تأثیر دارد؟ روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون ، پس آزمون با گروه گواه است .
جامعه این پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر ناسازگار در مدارس متوسطه دوره دوم ناحیه ٢ شهر کرمان بودند که در سال تحصیلی ٩٦-١٣٩٥ به مرکز مشاوره اداره آموزش وپرورش ارجاع داده شده بودند، تشکیل داد.
همان گونه که در جدول ٢ ملاحظه می شود به وسیله تحلیل کوواریانس ، معنادار بودن تفاوت بین میانگین های نمره های پس آزمون خودکارآمدی تحصیلی هر دو گروه آزمایش و گواه را پس از منظور داشتن تفاوت اولیه بین دو گروه در پیش آزمون ، آزموده شد و این نتیجه حاصل شد که دو گروه در پس آزمون با نسبت ٢١/٢٠ =F١٢٧، در سطح ٠٠١ بنابراین این فرضیه پژوهش که : «آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ناسازگار شهر کرمان تأثیر دارد»، در سطح معناداری ٠٠١ نتایج تحلیل کوواریانس گروه های آزمایشی و گواه در متغیر سازگاری تحصیلی در جدول ٣ نشان داده شده است .
Self-Regulation in High School Students, Educational Research.