چکیده:
ازمنظر نظریههای مرسوم نئوکلاسیک مصرفکنندگان، بنگاهها، و تکتک عاملهای اقتصادی حداکثرکننده و بهینهسازند. بنابراین، بدون نیاز به دخالت هر عامل بیرونی، مطلوبیت، سود، و درنتیجه کارآیی و رفاه اجتماعی را حداکثر میکنند، اما ادعا میشود که در صنعت مسکن ایران سطح مقاومسازی ساختمانها بهویژه سطح مقاومت لرزهای بهینه نیست؛ به آن معنا که عاملهای بهینهساز برای این کار بودجهای کمتر از حد بهینه صرف میکنند. در این مقاله برآنیم با پذیرش این ادعا چرایی این رخداد را با تاکید بر چهارچوب اقتصاد اطلاعات و اقتصاد رفتاری توضیح دهیم.
در این مطالعه نخست رخداد کژگزینی در صنعت ساختمان ایران را، بهعلت متقارننبودن اطلاعات بین تولیدکنندگان و مصرفکنندگان مسکن، واکاوی میکنیم و راهحلهایی برای رفع آن در قالب علامتدهی، غربالگری، و استانداردسازی اطلاعات ارائه میدهیم. درادامه، اثر نامتعینبودن خطر قطعی زلزله بر مقاومسازی تحلیل میشود و درنهایت براساس برخی فروض اقتصاد رفتاری کوشش میشود چگونگی کاهش تقاضا و مخارج برای مقاومسازی، نسبت به سطح بهینة آن، تبیین و راهحلهای نظری ارائه شود.
خلاصه ماشینی:
بنابراین، بدون نیاز به دخالت هر عامل بیرونی، مطلوبیت، سود، و درنتیجه کارآیی و رفاه اجتماعی را حداکثر میکنند، اما ادعا میشود که در صنعت مسکن ایران سطح مقاومسازی ساختمانها بهویژه سطح مقاومت لرزهای بهینه نیست؛ به آن معنا که عاملهای بهینهساز برای این کار بودجهای کمتر از حد بهینه صرف میکنند.
درادامه، اثر نامتعینبودن خطر قطعی زلزله بر مقاومسازی تحلیل میشود و درنهایت براساس برخی فروض اقتصاد رفتاری کوشش میشود چگونگی کاهش تقاضا و مخارج برای مقاومسازی، نسبت به سطح بهینة آن، تبیین و راهحلهای نظری ارائه شود.
این برآورد هم راهنمای مهمی برای عاملهای اقتصادی در مکانیابی اسکان خواهد بود، هم تصمیمات در انتخاب سطح بهینۀ مقاومسازی را هدایت خواهد کرد، و درنهایت در اتخاذ قواعد اجباری متناسب به سیاستگذار کمک میکند.
چون منافع ناشی از مقاومسازی محتملا در زمانی در آینده حاصل میشود عامل با نرخ تنزیل شدید بهلحاظ ارزشگذاری کمتر برای آن ممکن است اصلا آن را در زمان حال تقاضا نکند.
4. نتیجهگیری در این مطالعه نشان داده شد که ازسویی، بهعلت کژگزینی حاصل از بیتقارنی اطلاعات بین تولیدکننده و مصرفکنندة مسکن و ازسویدیگر، بهعلت رفتار تورشدار برای مصرفکننده تقاضا برای مقاومسازی ساختمان و مخارج صرفشده برای آن کمتر از حد بهینه خواهد بود.
گفته شد که این برآورد راهنمای مهمی برای عاملهای اقتصادی در مکانیابی اسکان خواهد بود، تصمیمات در انتخاب سطح بهینۀ مقاومسازی را هدایت خواهد کرد و درنهایت در اتخاذ قواعد اجباری متناسب به سیاستگذار کمک میکند.