چکیده:
اصل شخصی بودن قراردادها (Privity of contract) یکی از اصول حاکم بر عقود است که در حقوق اروپا هم در نظام حقوقی کامن لا (Common law) هم در نظام مدوّن (civil law) پذیرفته شده است. منظور از این اصل آن است که قراردادی که میان اشخاص منعقد میشود فقط طرفین قرارداد از آن عقد منتفع میگردند و تنها آنان خواهند توانست درباره آن عقد به عنوان ذی نفع در دادگاه طرح دعوی نمایند، و نیز هیچ کس خارج از عقد، مسئولیت و تعهّدی نسبت به عقد نخواهد داشت به عبارت دیگر کسانی که خارج از عقد میباشند و طرفین عقد نیستند مستقیمآ نفع و یا زیانی از عقد نخواهند داشت. این اصل مبتنی است بر اصل استقلال و آزادی فردی در ایجاد روابط حقوقی و به عبارت دیگر اصل حاکمیت اراده که به موجب آن هیچ کس نمیتواند اراده خود را بر دیگری تحمیل نماید و بدون اینکه دخالتی داشته باشد، دینی و یا حقّی را بر عهده او واگذارد و یا حقی را برای او بهوجود آورد و یا از او سلب نماید.
خلاصه ماشینی:
این اصل مبتنی است بر اصل استقلال و آزادی فردی در ایجاد روابط حقوقی و به عبارت دیگر اصل حاکمیت اراده که به موجب آن هیچ کس نمی تواند اراده خود را بر دیگری تحمیل نماید و بدون اینکه دخالتی داشته باشد، دینی و یا حقی را بر عهده او واگذارد و یا حقی را برای او به وجود آورد و یا از او سلب نماید.
بخش سوم: بررسی و تحلیل نظریه اداره فضولی به موجب این نظریه شرط کننده در تحصیل تعهد به نفع شخص ثالث ، به عنوان وکیل و نماینده او عمل می کند ، اما چون نمایندگی از طرف منتفع ندارد به عنوان مدیر فضولی ظاهر شده و پس از تنفیذ عمل حقوقی توسط منتفع ، در حکم نماینده واقعی او می شود .
از این رو متعهد می تواند به موجب اراده یکجانبه خود التزامی را به سود ثالث به - محمدی ، سام ؛ ماهیت حقوقی تعهد به نفع ثالث ، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی ، دوره 39 ، شماره یک ، بهار 1388 ، ص 274 عهده گیرد و همین التزام بدون رضای شخص ثالث برای او ایجاد حق می کند .
به این نظریه هم ایراد وارد شده که تنها به بیان نتیجه اکتفا کرده در حالی که مسأله این است که این حق از چه منشأیی ناشی می شود ؟به این ایراد چنین پاسخ داده اند که امکان تعهد به نفع شخص ثالث نتیجه حاکمیت اراده طرفین است.