چکیده:
هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه دو بعد محافظه کاری بر متغیرهای رفتار سرمایهگذاری و بازدهی آتی شرکتها است. در مطالعات پیشین، اثرات محافظه کاری بر این دو متغیر بررسی نشده و از این جهت تحقیق حاضر نوآور است. بدین منظور، از اطلاعات 191 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شد. برآورد مدلها برای آزمون فرضیات تحقیق با استفاده از روش دادههای ترکیبی انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد، محافظه کاری شرطی منجر به کاهش تمایلات سرمایهگذاری شرکتها میشود، در حالی که محافظه کاری غیرشرطی، شرکتها را به سرمایهگذاری بیشتر ترغیب میکند. در بررسی رابطه محافظه کاری و بازدهی آتی مشخص شد، بین محافظه کاری شرطی (غیرشرطی) و بازدهی آتی شرکتها رابطهای منفی (مثبت) و معنیدار وجود دارد. لذا افزایش محافظه کاری شرطی (غیرشرطی)، بازدهی آتی شرکتها را کاهش (افزایش) خواهد داد. بهطور کلی نتایج نشان داد، انواع محافظه کاری میتواند بر رفتار و میزان سرمایهگذاری و بازدهی شرکتها اثرگذار باشد
This paper aims to investigate the relationship between two dimension of conservatism on firms’ investment behavior and future return. In previous studies, the effects of conservatism on these two variables have not been investigated, so this study is innovative. Therefore, we examined 191 accepted firms on Tehran Stock Exchange. To test the hypotheses, model estimations were done by panel data method. The results showed, increasing in conditional conservatism reduces firms’ investment, while unconditional conservatism encourages firms to invest more. Examining the relationship between conservatism and firms’ future return revealed, there was a significantly negative (positive) relation between conditional conservatism (unconditional conservatism) and firms’ future return. So increasing in conditional conservatism (unconditional conservatism) will reduce (raise) firms’ future return. Generally, the results showed, dimensions of conservatism can affect on behavior and amount of investment and returns of firms
خلاصه ماشینی:
پژوهش هاي حسابداري مالي و حسابرسي شماره ٤٢/ تابستان ١٣٩٨ ازينرو در اين مطالعه ، محافظه کاري به دو نوع مشروط و نامشروط طبقه بندي شده و اثرات آن بر رفتار سرمايه گذاري شرکت ها و نيز بر بازدهي آنها مورد بررسي قرار گرفته است .
پژوهش هاي حسابداري مالي و حسابرسي شماره ٤٢/ تابستان ١٣٩٨ اگرچه در بسياري از مطالعات از مدل باسو براي سنجش محافظه کاري شرطي استفاده شده است ، اما اين مدل براي برآورد معيارهاي مبتني بر شرکت - سال مناسب نيست .
پژوهش هاي حسابداري مالي و حسابرسي شماره ٤٢/ تابستان ١٣٩٨ ٣-٢- سنجش محافظه کاري غيرشرطي در اين مطالعه ، براي سنجش محافظه کاري غيرشرطي، از مدل بيور و رايان (٢٠٠٠) استفاده شده است : ∑ (5) = نسبت ارزش دفتري به ارزش بازار حقوق صاحبان سهام ، = بازده سالانه سهام شرکت .
پژوهش هاي حسابداري مالي و حسابرسي شماره ٤٢/ تابستان ١٣٩٨ جدول ٨- بررسي رابطه ميان بازدهي آتي و محافظه کاري شرطي (به تصویر صفحه مراجعه شود) منبع : يافته هاي پژوهشگر نتايج برآورد مدل نشان مي دهد، برازش آن به نحو مطلوبي انجام شده و خود همبستگي ميان متغيرها وجود ندارد.
يادداشت ها 1 Watts 2 Roychowdhury & Watts 3 Lafond & Watts 4 Price 5 Chong & Winn 6 Wittenburg 7 Zhang 8 Chen et al 9 Pae 10 Gassen 11 Kravet 12 Penman & Zhang 13 Ma 14 Garcia et al 15 Xu et al 16 Houcine 17 Ishida & Ito 18 Ruch & Tylor 19 Balakrishnan et al 20 Lara et al 21 Khan & Watts پژوهش هاي حسابداري مالي و حسابرسي شماره ٤٢/ تابستان ١٣٩٨