چکیده:
امنیت بیانی ازجمله نعمتهایی است که خداوند به همه انسانها ارزانی و حقّ آن را نیز برای هر فردی لازم شمرده است تا جایی که این آزادی موجب نقض حقوق دیگران نشده و با اندیشههای اسلامی نیز در تضاد نباشد، اما در طول تاریخ، عدهای همیشه از این حق بر ضد جوامع استفاده و با توطئههای بیانی خود، انسانها را دچار تشکیک و تزلزل نمودهاند. قرآن کریم در آیات متعدد به بیشترین توطئههای بیانی که اقوام مختلف علیه پیامبران استفاده نمودهاند، اشاره داشته و روشهای مقابله پیامبران با این توطئهها را نیز بیان نموده است. ازاینرو هدف اصلی از این تحقیق، بررسی توطئههای بیانی اقوام مختلف در قرآن کریم علیه پیامبرانشان و چگونگی روشهای مقابله پیامبران با این توطئههاست. نویسندگان در این نوشتار با استفاده از روش تحلیلی- تفسیری به بررسی و تجزیهوتحلیل کلیه آیات قرآن کریم درباره توطئههای بیانی اقوام مختلف پرداختهاند. نتایج و یافتههای تحقیق نشان میدهد چهارده قوم در قرآن اقدام به توطئههای بیانی نظیر افترا، تکذیب، استهزا، شبههافکنی و شایعهپراکنی زده و در مقابل، پیامبرانشان نیز با استفاده از روشهای مسالمتآمیز و تهدیدآمیزی همچون: شفافسازی، انذار، دعوت و جهاد، به مواجهه با این اقدامها پرداختهاند.
خلاصه ماشینی:
قرآن کریم در آیات متعدد به بیشترین توطئههای بیانی که اقوام مختلف علیه پیامبران استفاده نمودهاند، اشاره داشته و روشهای مقابله پیامبران با این توطئهها را نیز بیان نموده است.
/ این جز سخن انسان نیست!» «قدر» از ماده «تقدیر» در اینجا به معنی آماده ساختن مطلب در ذهن و تصمیم برای اجرای آن نقشه شوم است؛ و این اشاره به آن است که ولید بن مغیره میخواست افکار مشرکان را متحد سازد و به آنها جهت واحدی دهد تا با یک زبان، مطلبی را بر ضد پیامبر(ص) تبلیغ کنند و هنگامیکه پیشنهاد کردند که به حضرت لقب «شاعر» دهد او نپذیرفت، سپس عنوان «کاهن» را پیشنهاد کردند و او موافقت نکرد، بعد عنوان «مجنون» پیشنهاد شد؛ آن را نیز نپسندید، سرانجام پیشنهاد کردند که پیامبر(ص) را «ساحر» بخوانند و او با آن موافقت کرد، چراکه به پندارش اثر سحر که جدایی افکندن میان دو دوست و ایجاد دوستی میان دو فرد مخالف بود با ظهور اسلام و قرآن پیدا شده بود و چون این طرح و نقشه بعد از مطالعه و اندیشه آماده شد قرآن از آن تعبیر «فکر و قدر»- که بسیار کوتاه و پرمعناست- میکند و بهاینترتیب اگر پیشنهاد هم از ناحیه دیگران بود، ولی فکر و انتخاب از ناحیه «ولید» صورت گرفت (مکارم شیرازی، 1374، ج 25: 228).
در زمان کنونی نیز همین روشها و اقدامها از جانب دشمنان، علیه اسلام و قرآن صورت گرفته و بهنوعی ادامه همان روش مخالفان پیامبران است، این روشهای بیانی دشمنان، آنقدر مفید و مؤثر بوده است که رویکرد دشمنان نیز کاملا تغییر کرده و به سمت هزینه کردن در شرکتهای تبلیغاتی و رسانهای علیه مسلمانان روی آوردهاند.