چکیده:
تبیین موضوع: شهر کرمان طی چند دهه اخیر شاهد تحولات زیادی بوده است. این تحولات شامل توسعه فیزیکی، افزایش جمعیت شهری، مهاجرت بیرویه، حاشیه نشینی و گسترش افقی شهر با حفظ مرکزیت اداری، اقتصادی و فرهنگی جنوب شرق هستند، اما ایجاد زیر ساخت ها به خصوص در بخش حمل و نقل شهری، متناسب با این تحولات صورت نپذیرفته است. تحقیق حاضر با درک اهمیت موضوع و با توجه به جایگاه شهر کرمان و عدم مطالعات منسجم در این خصوص سعی دارد با استفاده از فنآوری GIS و مدل فازی به بررسی و تحلیل پراکندگی تصادفات شهر کرمان و اولویت بندی مناطق حادثه خیز اقدام نماید.
روش: نوع پژوهش، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع، روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی است. روش گردآوری دادهها به صورت ترکیبی مبتنی بر اسنادی و پیمایشی است. بر این اساس فاکتور های مهم که پس از تلفیق و ترکیب داده ها در محیط GIS ابتدا نقشه پراکندگی تصادفات رانندگی شهر کرمان مشخص گردید و سپس با وزن دهی به فاکتورها مناطق حادثه خیز شهر کرمان مشخص گردید.
یافتهها: بر این اساس به ترتیب سه محدوده میدان آزادی، خیایان مطهری و جهاد بیشترین مناطق مستعد تصادفات درون شهری میباشند که با توجه به انجام پروژههای روانسازی ترافیک در میدان آزادی، محور خیابان مطهری (پارک مطهری تا سه راه طالقانی) به عنوان محور با بیشترین تصادفات انتخاب گردید.
نتایج: هدف اصلی این تحقیق تاکید بر تعداد کلی تصادفات به منظور تشریح مکانهای حادثهخیز و ایجاد مدلی بر حسب شدت و تنوع تصادفات بوده هسج. جمع بندی نشان می دهد مناطق مرکزی شهر به خصوص میدان آزادی، خیابان مطهری و بلوار جهاد بیشترین خطر بروز تصادفات درون شهری را داشته است.
خلاصه ماشینی:
تحليل فضايي - مکاني تصادفات رانندگي درون شهري با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و مدل فازي (مطالعۀ موردي : شهر کرمان ) ويدا حسني a و١، نيما جهان بين b a فارغ التحصيل کارشناسي ارشد رشتۀ برنامه ريزي شهري دانشگاه آزاد اسلامي ، واحد کرمان ، کرمان ، ايران .
با اين وجود نقش اقليم در بالابردن ضريب ايمني جاده ها براي اولين بار در سال ١٩٦٠ در انگلستان مطرح شد و اين موضوع باعث شده که عامل اقليم را به عنوان يکي از عوامل تأثيرگذار در ايمني حمل و نقل در برنامه ريزي مورد بررسي قرار دهند (محمدي ، ١٣٨٠).
اشکان اله ياري نيک (١٣٩٢)، در مقاله اي با عنوان به کارگيري روش هاي تحليل خطي با محوريت جي اي اس به منظور پيشگيري از تصادفات ترافيکي نمونۀ موردي شبکه خيابان هاي شهر مشهد، اين گونه بيان مي کند که امروزه تکنولوژي سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي ابزار مفيدي به منظور بررسي و تحليل داده هاي تصادفات براي شناسايي نقاط حادثه خيز هستند.
هرچند مشخص نمودن محل وقوع حوادث روي نقشه هاي معمولي نيز امکان پذير است ، اما به علت عدم ارتباط اين نقشه ها به اطلاعات پايگاه داده مکاني ، شناسايي الگوي دقيق تصادفات و علل و عوامل مؤثر در آن امکان پذير نيست ؛ بنابراين تحليل هاي مکاني ، با استفاده از سيستم اطلاعات مکاني (GIS) اولين و مهم ترين قدم در شناسايي نقاط حادثه خيز است .