چکیده:
پیامبر اکرم(ص) احادیث بسیاری را در مدح امام حسین(ع) و فضائل ایشان بیان کردهاند. یکی از معروفترین آنها، که بر درب ورودی حرم امام حسین (ع) نقش بسته حدیث: «حسین منّی و انا من حسین احبّ اللّه من احبّ حسینا حسین سبط من الاسباط» است . نوشتار پیش رو با روش توصیفی- تحلیلی، و شیوه کتابخانه ای به بررسی اعتبار و دلالت این حدیث پرداخته که حاصل آن چنین شد: این حدیث در منابع معتبر شیعه و اهل تسنن ذکر شده و از نظر محدثان اهل تسنن این حدیث دارای اعتبار بوده و حسن شمرده شده است.
مدلول حدیث متضمن سه نکته است: الف: اشاره به وحدت و یگانگی روحی امام حسین(ع) و پیامبر اکرم(ص). ب: محبت به امام حسین(ع) موجب محبوب شدن نزد خداوند است. ج: امام حسین(ع) خود به تنهایی، امتی است و نسل وصایت پیامبر(ص) از ایشان امتداد می یابد.
خلاصه ماشینی:
ایشان این حدیث را چنین نقل میکند: حدثنی محمد بن عبد الله بن جعفر الحمیری عن أبی سعید الحسن بن علی بن زکریا العدوی البصری قال حدثنا عبد الأعلی [الله] بن حماد البرسی قال حدثنا وهب عن عبد الله بن عثمان عن سعید بن أبی راشد عن یعلی العامری أنه خرج من عند رسول الله( إلی طعام دعی إلیه فإذا هو بحسین( یلعب مع الصبیان فاستقبله النبی( أمام القوم ثم بسط یدیه فطفر الصبی هاهنا مرة و هاهنا مرة و جعل رسول الله( یضاحکه حتی أخذه فجعل إحدی یدیه تحت ذقنه و الأخری تحت قفائه و وضع فاه علی فیه و قبله ثم قال حسین منی و أنا من حسین أحب الله من أحب حسینا حسین سبط من الأسباط؛ (ابن قولویه، 1356: 52) محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری، از ابیسعید حسن بن علی بن زکریا عدوی بصری نقل کرده، وی گفت: عبدالاعلی بن حماد البرسی برایم نقل نمود که وهب از عبد الله بن عثمان، از سعید بن ابیراشد از یعلی العامری، وی میگوید: از محضر رسول خدا( بیرون آمده و به صرف طعامی که مدعو بودم حاضر شدم در آن مجلس حضرت حسین( را دیدم که با اطفال بازی میکرد، پیامبر اکرم( دو دست مبارک را باز کرده و او را به پیش خواند.
شیخ مفید نیز در کتاب الارشاد در باب فضایل و مناقب امام حسین( این حدیث را با نقل مختصر چنین گزارش میکند: روی سعید بن راشد عن یعلی بن مرة قال سمعت رسول الله( یقول حسین منی و أنا من حسین أحب الله من أحب حسینا حسین سبط من الأسباط؛ (مفید،1413: 2/172) سعید بن راشد از یعلی بن مره چنین روایت کرده است: از رسول خدا( شنیدم که میفرمود: حسین( از من است و من از حسینم.