چکیده:
هدف این تحقیق بررسی تمایلات حرکتی کودکان در مراکز خصوصی پیشدبستانی شهر رشت بود.از بین 93 مرکز پیشدبستانی،65 مرکز به صورت تصادفی انتخاب و از 3 پرسشنامهء محقق ساخته ویژهء مدیران،مربیان و کودکان با ضرایب روایی به ترتیب 86/0،81/0 و 78/0 استفاده شد.سؤالات پرسشنامه گزینهای بود و 67 مدیر،64 مربی و 162 کودک(به شکل مصاحبه)به آن پاسخ دادند.توصیف یافتههای تحقیق نشان میدهد که سرانهء فضای بسته(78 درصد مترمربع)و فضای باز(5/21 مترمربع)از استاندارد فضای بسته(26/3 مترمربع)و فضای باز(78/4 مترمربع)برای هر کودک کمتر است.علاوهبر این،نسبت مربی به کودک(1 به 24)از نسبت استاندارد(1 به 18) کمتر است.82 درصد وسایل بازی برای بازیهای غیرحرکتی و نشستنی و 18 درصد وسایل بازی برای بازیهای حرکتی مناسب بود و کل وسایل بازی نیز تنوع کمتری(29 نوع)را دربرمیگرفت. 62 درصد کودکان به بازیهای غیرفعال و 75 درصد آنها به بازیهای گروهی تمایل داشتند.60 درصد کودکان تصور مثبتی از حرکت و بازی داشتند و 89 درصد نیز مراکز پیشدبستانی را نسبت به خانه برای بازی ترجیح میدادند.تجزیهوتحلیل یافته های تحقیق با آزمون خیدو در سطح05/0> P نشان داد که بر خلاف دیدگاه مدیران و مربیان مراکز پیشدبستانی،مدیران تمایل کودکان به بازی غیرفعال(48 درصد)بیشتر از میزان شناخت مدیران(2 درصد)و مربیان(39 درصد)است.علاوهبر این،90 درصد کودکان به بازیهای گروهی تمایل داشتند؛درصورتیکه از نظر مدیران و مربیان،98 درصد کودکان متمایل به بازیهای گروهی بودند.
خلاصه ماشینی:
"از نظر برنامهء آموزشی مشخص شد که در کلاسهای پیشدبستانی نسبت مربی به کودک 1 به 24 است و بیش از 80 درصد مربیان با انواع و اصول آموزش بازی آشنا بودند.
جدول 2-تجزیهوتحلیل آماری میزان تمایل حرکتی و بازی کودکان از دیدگاه سه گروه آزمودنی (به تصویر صفحه مراجعه شود) به عبارت دیگر،میزان تمایل کودکان به بازی فعال در مقابل بازی غیرفعال کمتر از میزان اعلام شده توسط مدیران و مربیان بود.
از طرف دیگر،بین دیدگاه مدیران و مربیان درمورد مناسب بودن فضای باز مراکز پیشدبستانی برای اجرای بازیهای حرکتی تفاوت معنیداری وجود داشت(1- df ،424/4- X2 برخلاف آنچه تصور میشد،78 درصد مربیان فضای موجود را مناسب درنظر گرفتهاند،درصورتیکه 9/61 درصد مدیران این فضا را مناسب میدانند.
همانطور که (1)- Fjortoft,2000 در این تحقیق 71 درصد کودکان تمایل بیشتری به بازیهای غیرحرکتی(آموزشی و هنری)در مقابل بازیهای حرکتی داشتند،بهنظر میرسد در صورت ارزیابی تمایلات حرکتی در کودکان روستایی با توجه به استفاده و بهرهمندی آنها از فضای طبیعی،نتیجهای مغایر با نتیجهء مذکور و مشابه با یافتههای تحقیق هستنز و کارول1به دست آید.
نتایج تحقیق نشان داد که 80 درصد کودکان تمایل بیشتری به بازی با همتایان در مقابل نظاره کردن بازی آنها داشتند و 75 درصد کودکان نیز بازیهای گروهی را نسبت به بازیهای انفرادی در اولویت بالاتری قرار دادند.
بین دیدگاه مدیران،مربیان و کودکان درمورد میزان تمایل حرکتی کودکان و نوع بازی آنها اختلاف معنیداری وجود داشت که بیانگر کمتوجهی مراقبان کودک در مراکز پیشدبستانی و عدم آگاهی آنها از تغییر در رفتار بازی کودکان است که نقص آموزشی تلقی میشود."