چکیده:
از ابتدای تاسیس رژیم صهیونیستی، خطر انزوا تهدید جدی برای دولتمردان آن بوده است. با توجـه به این تهدید،» دیوید بن گوریون« دکترین اتحاد پیرامونی را در جهت خروج از انزوا در برابر اتحاد دول عربی مطرح کرد. چارچوب اصلی این دکترین گسترش روابط با دولتهای مسلمان غیرعرب بود. 3رکـن اصلی استراتژی پیرامونی اسرائیل، بر ارکان نظامی، اطلاعاتی و دیپلماسی استوار بوده که در پیشـبرد آن از راهبردهای غافلگیری، انتقال جنگ به داخل سرزمین دشمن و ابتکار عمل بهره گرفته شـد. باتوجـه به این استراتژی، اسرائیل در جهت بقاء و دوام خود نیاز جـدی بـه همکـاری نظـامی بـا یـک ابرقـدرت منطقه ای داشت. بنابراین جهت اجرای این راهبرد با کشورهای پیرامون مرزهـای اعـراب مثـل ترکیـه، ایران و اتیوپی متحد شد و امروز پس از 6دهه، این دکترین با تغییـرات منـابع تهدیـد پـی گیـری مـی شود. این پژوهش به دنبال این است که تا چه میزان دکترین اتحاد پیرامونی در امنیـت و بقـاء اسـرائیل تاثیر گذار بوده است. نوشتار حاضر بنیان پژوهشی خود را به منظور بررسـی دکتـرین اتحـاد پیرامـون و متغیرهای تهدیدزا علیه اسرائیل، بنیان نظری موازنه تهدید استفان والت قرار داده و تـلاش کـرده ابعـاد اتحاد پیرامونی را از زمان 1950و متغیرهای تهدید زا در طـول 68سـال از زمـان تاسـیس را بررسـی کند.
a
خلاصه ماشینی:
با توجه به مباحث ارائه شده ، این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش اصلی است که براساس دکترین اتحاد 148 پیرامونی و متغیرهای تهدیدزا علیه رژیم صهیونیستی ، امنیت اسرائیل در چه وضعیتی قرار دارد؟ در پاسخ به پرسش های فوق ، مفروض اصلی این مقاله عبارت است از این که اسرائیل بر طبق دکترین اتحاد پیرامونی ، با حمایت قدرت های هژمون ، حضور در مناطق استراتژیک و پر جمعیت ، با تهدیدها مقابله کرده اما بخشی از تهدیدات از جمله (سیاسی : بحران مشروعیت )، (اقتصادی : هزینه های جنگ و خسارت های مالی و فیزیکی)، (نظامی : دستیابی بازیگران پیرامون به سلاح های پیشرفته نظامی و هسته ای )، بنیان های امنیت این بازیگر نا مشروع را با خطر جدی مواجه ساخته است .
٢. راهبرد اتحاد پیرامونی رژیم صهیونیستی با توجه به اینکه اسرائیل از جانب اعراب در محاصره قرار گرفته بود و کشورهای عربی با تشکیل آن مخالفت های شدیدی ابراز کـردند، لذا تـوجه سیاست مداران اسرائیل به ایجاد ارتـباط بـا سایر بازیگران منطقه ای- که شامل کشورهای مسلمان غیرعربی(ترکیه ـ ایران )، کشورهای مسیحی دارای هویت مسیحی(مانند اتیوپی و لبنان ) و نیز اقلیت های قومی غیرعربی یا غیرمسلمان (کردها و ارامـنه ) مـی شد ـ معطوف گردید.
بنابراین در طول تاریخ 153 شصت ساله اسرائیل نیز، مقامات صهیونیستی با ایجاد این اتحاد، در جهت افزایش امنیت پیرامونی و کاهش سطح تهدیدها در ابعاد اقتصادی ، دیپلماسی ، نظامی و اطلاعاتی - امنیتی برنامه ریزی کرد تا موازنه تهدید به نفع خود تغییر کند.