خلاصه ماشینی:
"اما در صورتیکه آنها در این خصوص از قبل پیشبینی لازم را در قراردار به عمل نیاورده باشند،دادگاه برای تعیین مسوول جبران خسارت ناگزیر است با در نظر گرفتن اینکه آیا قرارداد از نوع قراردادهای مقصد (DESTINATION CONTRACTS) است یا از نوع قراردادهای حمل (SHIPMENT CONTRACTS) 1تصمیمگیری نماید.
قراردادهای مقصد:تعیین اینکه آیا قرارداد از نوع قراردادهای مقصد است یا قراردادهای حمل، بستگی به این دارد که مسوولیتهای هریک از طرفین قرارداد چگونه تعریف شده باشد،یعنی اینکه ببینیم چه کسی مسوولیت حمل کالا تا مقصد را برعهده دارد؟هزینههای حمل را چه کسی میپردازد؟خریدار با استفاده از کدام روش فروشنده را مکلف کرده باشد که کالا را در یک مقصد از پیش تعیین شده مثل شهر محل سکونت با تجارت خریداری به وی تحویل دهد،در اینجا قرارداد منعقد را«قرارداد مقصد»مینامند.
مسوولیت خطر ورود خسارت به کالا در CISG درکنوانسیون مربوط به قراردادهای بیع بینالمللی کالا (CISG) (مواد 66 تا 70)نیز مانند UCC ،مقررات تنها زمانی برطرفهای قرارداد تحمیل میشود که آنها در قرارداد خود زمان انتقال مسوولیت خطر از فروشنده به خریدار را تعیین نکرده باشند.
در عین حال، چنانچه به موجب قرارداد وظیفه ارسال محموله برعهده فروشنده باشد،اما او مکلف به تسلیم کالا در فلان مکان خاص نباشد،مسوولیت خطر درست در زمانی که برای حمل به اولین متصدیی حمل تسلیم میشود،از فروشنده به خریدار منتقل میشود،به عنوان مثال،فرض کنید که شرکتی در نیویورک سفارش خریدی را از یک خریدار خارجی دریافت میکندو آنرا مورد قبول قرار میدهد."