خلاصه ماشینی:
"این تولید کمی و کیفی، در قیاس با آنچه در پیش از انقلاب، دست کم از حیث کمی عرضه میشد، پاسخگوی تقاضای علاقهمندان به سینما نبود-به ویژه از آن جهت که الزامات فرهنگی جامعه فعالیت پردامنهای را میطلبیداما این روند نمیتوانست ادامه یابد:بخشی از وسایل و امکانات تفریحی و سرگرمی-بعضا ناسالم-و حتی فرهنگی از زندگی مردم حذف شده و برخی دیگر تفاوتهای کیفی یافته بودند؛و از همین لحاظ و نیز دفع پارهای عناصر عنیف سابق، فیلمها برای خانوادهها قابل استفادهتر بودند.
علی نقی وزیری نیک میدانست«مادامی که زنان به سینما راه نیابند به تعداد بینندگان افزوده نخواهد شد»، و علی وکیلی که تالار ویژهای برای بانوان در«مدرسه دخترانه زرتشتیان»(واقع در خیابان نادری-نوبهار)اختصاص داده بود، برای جلب و جذب آنها به سینما با چاپ آگهیهای متعدد در روزنامههای ایران و اطلاعات ضمن تبلیغ فیلمهای یومیه اعلام کرد:شب اول کسانی که نسخهای از این دو روزنامه را به باجه فروش بلیت ارائه دهند، بدون خرید بلیت فیلم را تماشا خواهد کرد؛یا«سینما زرتشتیان از امروز 20 اردیبهشت، هر خانمی که به سینما بیاید و یک بلیت بخرد، یک بلیت هم مجانا تقدیم میکند.
(2)-آمارگیری«دفتر پژوهشها و برنامهریزی فرهنگی»وزارت ارشاد اسلامی نشان میدهد که 36 درصد علاقهمندان به برنامههای رادیو شنونده پر و پا قرص برنامه صبح، مسابقه و سرگرمی هستند(44 درصد دختران و 27 درصد پسران)، و بیش از 40 درصد بینندگان جوان تلویزیون فقط به فیلمهای سینمایی و برنامه مسابقه و جدول علاقه دارند؛تنها 12 درصد دانشآموزان عادت به مطالعه روزنامه دارند و خوانندگان مجله از این نیز کمتر هستند و بالاخره 37 درصد آنها کتابهای غیر درسی-آن هم نه بهطور پیگیر و مرتب-مطالعه میکنند(در سال 1364 در سراسر کشور 879/050/75 نفر از فیلمهای ایرانی و خارجی دیدن کردهاند، که سهم تهران 488/188/25 نفر بوده است."