چکیده:
هزینههای دفاعی شامل بخش مهمی در بودجه ملی هر کشور است. از منظر اقتصادی، هزینههای دولت برای دفاع ملی، در چارچوب سیاستهای مالی ملی تعیین میشود. روند افزایشی مخارج نظامی و دفاعی در سالیان اخیر در جهان و ایران اهمیت بررسی آثار اقتصادی مخارج دفاعی را افزون میسازد. مبتنی بر مبانی نظری موجود، مخارج دفاعی میتواند متغیرهای مهم اقتصاد کلان را متأثر سازد. رفاه اجتماعی و متغیرهای سنجش آن از این جملهاند. در مقاله حاضر اثر مخارج دفاعی بر شاخص رفاه سِن و مخارج رفاهی (مخارج بهداشتی و آموزشی) با استفاده از رهیافت پانل دیتا و با استفاده از نمونهای از 47 کشور در قالب دو گروه کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حکایت از آن دارد که مخارج آموزشی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه و نمونهای که کل کشورهای مورد بررسی را شامل میشود متأثر از مخارج نظامی نیست. اما مخارج بهداشتی رابطه منفی و معنیداری با مخارج نظامی هم در کشورهای در حال توسعه و هم در کشورهای توسعه یافته دارد. همچنین هرچند رابطه معنیداری بین رفاه اجتماعی و مخارج نظامی در کشورهای در حال توسعه وجود ندارد، اما این رابطه در کشورهای توسعه یافته (و در نمونه مشتمل بر کل کشورهای مورد بررسی) منفی و معنیدار است. این امر حکایت از آن دارد که دولتها باید با احتیاط بیشتری گسترش مخارج دفاعی را برنامهریزی نمایند.
Military expenditures is an important part of any country's national budget. From an economic point of view, government spending on national defense is determined by national fiscal policies. The increasing trend of military and defense expenditures in recent years in the world and in Iran shows an increasing importance of examining the economic impact of defense spending. Defense spending can influence important macroeconomic variables, according to existing theoretical literature. These include social welfare and its evaluating indices. In this paper, the effect of military spending on welfare Index and welfare expenditures (health and education expenditures) has been investigated by panel data approach using a sample of 47 countries divided in two groups of developing and developed ones. Results show that education expenditures are not affected by military spending in both developed and developing countries and the sample of all countries. But health expenditures has a significant negative relationship with military spending in both developing and developed countries. Although there is no significant relationship between social welfare and military spending in developing countries, the relation is negative and significant in developed countries (and in the sample of all countries). This suggests that governments should be more cautious in planning expansions in their military spending.
خلاصه ماشینی:
در مقاله حاضر اثر مخارج دفاعي بر شاخص رفاه سن و مخارج رفاهي (مخارج بهداشتي و آموزشي) با استفاده از رهيافت پانل ديتا و با استفاده از نمونه اي از ٤٧ کشور در قالب دو گروه کشورهاي در حال توسعه و توسعه يافته مورد بررسي قرار گرفته است .
همچنين هرچند رابطه معنيداري بين رفاه اجتماعي و مخارج نظامي در کشورهاي در حال توسعه وجود ندارد، اما اين رابطه در کشورهاي توسعه يافته (و در نمونه مشتمل بر کل کشورهاي مورد بررسي) منفي و معنيدار است .
بر اساس اطلاعات مؤسسه تحقيقات صلح بين المللي دانشگاه استکهلم بين فاصله سال هاي ٢٠٠٤ تا ٢٠١٧ مخارج 1 Yildirim and Sezgin 2002 2 Paleologou 2011 3 Lin, Ali, and Lu 2015 4 Russett 1969 5 Dabelko and McCormick 1977 6 Peroff and Podolak-Warren 1979 7 Deger 1985 8 Apostolakis 1992 9 Ozsoy 2002 10 Caputo 1975 11 Mintz 1989 12 Davis and Chan 1990 13 Frederiksen and Looney 1994 ٤٢ نظامي در جهان قريب به ٣٠ درصد رشد داشته است .
(به تصویر صفحه رجوع شود) نمودار شماره (١) مخارج نظامي ايران و جهان (ميليارد دلار آمريکا، ثابت ٢٠١٦) مأخذ: مؤسسه تحقيقات صلح بين المللي استکهلم (SIPRI) همسو با افزايش مخارج دفاعي در سال هاي اخير، مطالعات قابل توجهي در حوزه اثرات مخارج نظامي بر رفاه اجتماعي صورت گرفته است .
از طرفي يکي از مسائلي که بررسي مطالعات تجربي گذشته نشان ميدهد تفاوت بين ساختار اثرگذاري مخارج نظامي بر متغيرهاي کلان اقتصادي و نيز رفاه اجتماعي در کشورهاي در حال توسعه و توسعه يافته است .
“Military Expenditures, Income Inequality, Welfare and Political Regimes: A Dynamic Panel Data Analysis.