خلاصه ماشینی:
"هنگامی که غرب تازهنفس،رخوت و خستگی شرق را احساس کرد،ابتدا سیاست استعماری سنتی خود را که همان گسترش مستعمرات بود،به مرحله اجرا گذاشت لیکن با نمایان شدن تدریجی اثرات انقلاب (به تصویر صفحه مراجعه شود) اگر همین امروز از پژوهندگان نسل نو،حتی دانشجویان رشتههای اقتصاد و بانکداری، سوال کنیم که بانکداری از ابتکارات کدام ملتهاست و از چه زمانی آغاز شده؟،اکثریت آنها پاسخ خواهند داد که بانکداری پدیدهای نوین است که توسط اروپاییان در یکی دو قرن اخیر ایجاد گردیده است.
به همین منظور و به اصطلاح امروز برای مقبولیت و رواج جهانی آن،فرمان داد سکه از زرناب ضرب کنند و آنرا بنام خود"دریکوس"نامید چون نام اصلی داریوش"داریهوهی"3 بوده است که به زبان فارسی دوره هخامنشی بهمعنای"دارندوهی"است و کلمه وهی همان است که امروز به "بهی"تبدیل شده است و بدینسان معنای نام او"دارندهوهی"است اما در قانون مشهور حمورابی نیز که به 1930 قبل از میلاد برمیگردد،موادی درباره حقالعمل کاری و میزان آن پیشبینی شده است.
در همین زمان یعنی اواخر قرون وسطی بانکهای ونیزی-فلورانسی که در بانکداری پیشگام دیگر بانکهای رومی بودند،به گسترش شبکههای بانکی خود پرداختند و برای اولینبار در غرب اروپا ازجمله ناحیه بریتانیای امروزی شعبههایی دایر کردند و کشورهای اروپایی غربی با پدیده بانکداری برای اولینبار آشنا میشدند،درصورتیکه در امپراتوری ایران قرنها بود که مردم با مفهوم بانکداری که همان صرافی است، در ایران باستان، دوره هخامنشیان نشانههایی حاکی از وجود موسساتی که امروز بانک نامیده میشوند،وجود داشته است."