چکیده:
«زیگفرید کراکوئر» بهمثابه آخرین نظریهپرداز واقعگرا در دوران کلاسیک، وجه ذاتی ماهیت بازنمایی رسانه فیلم را «مفاهیم بنیادین» و به تعبیر خودش «رویکرد عکاسانه» تلقی میکند و خلاقیتهای فنی را عرضِ ذاتی فیلم میشناسد. «راجر اسکروتن»، «بازنمایی» را حد اطلاق به کنشی میداند که «علت غایی» خودش باشد. اگر عکس «الف»، تصویرگر موضوع «ب» است، به شرطی عکس «الف» مصداق بازنمایی است، که مقصود اصلی دیدار، عکس «الف» باشد و نه دیدن موضوع «ب». بنابراین «رویکرد عکاسانه» در فیلم، که ذهن آگاه و نیت هدفمند را از واسطهی موضوع «بازنموده» و تصویر آن حذف میکند؛ نه کنش «بازنمایی» تلقی میشود و نه بالمآل «اثر هنری».منازعه ناتمام شکلگرا ـ واقعگرا در دوران کلاسیک، در نظریههای فیلم معاصر یا در مباحث زبانشناختی، نشانهشناختی، معناشناختی، روانکاوی، جامعهشناختی، مفقود میشود و یا در نظریههایی معطوف به منازعه، چون راجر اسکروتن و موارد مشابه، به انسداد مضاعف میرسد.مدعای این نوشتار آن است که رویکردهای شناختی، همواره در جمعبندی منازعه شکلگرا ـ واقعگرا به بنبست میرسد. راهکار بنیادین، رویکرد هستیشناختی به ماهیت بازنمایی فیلم است، که از ابتدا مورد توجه متفکران و فلسفهورزان «فلسفه هنر دینی» بوده است.
Exposure of the Siegfried Kracauer and Roger Scruton Theories in Essence of the Representation of the Film with Appraoch to the Theory of Imagination in the Philosophy of Religious ArtExposure of the Siegfried Kracauer and Roger Scruton Theories in Essence of the Representation of the Film with Appraoch to the Theory of Imagination in the Philosophy of Religious ArtExposure of the Siegfried Kracauer and Roger Scruton Theories in Essence of the Representation of the Film with Appraoch to the Theory of Imagination in the Philosophy of Religious ArtExposure of the Siegfried Kracauer and Roger Scruton Theories in Essence of the Representation of the Film with Appraoch to the Theory of Imagination in the Philosophy of Religious ArtExposure of the Siegfried Kracauer and Roger Scruton Theories in Essence of the Representation of the Film with Appraoch to the Theory of Imagination in the Philosophy of Religious ArtExposure of the Siegfried Kracauer and Roger Scruton Theories in Essence of the Representation of the Film with Appraoch to the Theory of Imagination in the Philosophy of Religious Art
خلاصه ماشینی:
مواجهۀ نظريه «زيگفريد کراکوئر» و «راجر اسکروتن » در ماهيت بازنمايي رسانه فيلم با رويکرد به نظريه «خيال» در فلسفه هنر ديني * احمدرضا معتمدي تاريخ دريافت : ١٣٩٧/١١/٢ تاريخ پذيرش: ١٣٩٨/٢/٢٨ چکيده «زيگفريد کراکوئر» به مثابه آخرين نظريه پرداز واقع گرا در دوران کلاسيک ، وجه ذاتي ماهيت بازنمايي رسانه فيلم را «مفاهيم بنيادين » و به تعبير خودش «رويکرد عکاسانه » تلقي ميکند و خلاقيت هاي فني را عرض ذاتي فيلم ميشناسد.
[فیلم و واقعیت] و دقیقاً همین تفاوتهاست که اصول عملی هنر فیلم را به وجود میآورد» ( در جايي ديگر بالاژ آخرين نظريه پرداز مهم مکتب شکل گرايي در تأسي از کانت ، که گفته بود: «زيبايي، بدون نسبتي با احساس ذهن ، به خودي خود، هيچ است »( ,Kant ١٠٣ :٢٠٠٠)، تأکيد کرد که واقعيت عيني، در نسبت هاي ذهني فيلمساز، «شکل » پيدا مي کند و زيبايي را آشکار مي سازد: «اگرچه واقعيت عيني، مستقل از ذهن فاعل شناساست ، اما زيبايي صرفا واقعيت عيني نيست » (٣٣ :١٩٥٢ ,Balazs).
Photograhy and Representation ٣- اين مقاله پس از انتشار اوليه در «پژوهش انتقادي (Critcal Inquiry) بهار ١٩٨١» در متون متعددي از گردآوري مقالات فلسفه فيلم ، تجديد چاپشده است ؛ از جمله: - Philosophy of Film and Motion Pictures - The Aesthetic Understanding - Arguing about Art: Contemporary Philosophical Debates شکل گرايان عکاسي را محصول مطلق (ذهن ) يا مشترک (ذهن و عين ) تلقي ميکند و نه مانند واقع گرايان قائل به تحصل زيباشناختي عکاسي است ، چرا که زيباييشناسي را فرعي مترتب بر «بازنمايي» ميداند و نه ماحصل بازنمود صرف «موضوع» در «تصوير».