چکیده:
هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر اساس فرهنگ ایرانی بر تمامیتخواهی زوجی و تمایزیافتگی زنان است. روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و بر اساس طرح پیشآزمون ـ پسآزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مراجعهکننده به سراهای محله منطقه یک شهر تهران بودند که بهصورت فراخوان از طریق نصب آگهی در سراهای محله، افرادی که نمره بالاتر از میانگین نمرات زنان مراجعهکننده به سراهای منطقه یک شهر تهران در پرسشنامه تمامیتخواهی زوجی و نمره پایینتر از میانگین را در پرسشنامه تمایزیافتگی کسب کردند، انتخاب شدند و با توجه به ملاکهای ورود و خروج به گروه نمونه، 20 نفر انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 10 نفر). دادهها با استفاده از پرسشنامههای خودمتمایزسازی و تمامیتخواهی زوجی گردآوری شد. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقهای آموزش خودمتمایزسازی شرکت کردند. گروه آزمایش و کنترل در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با استفاده از ابزارهای ذکرشده سنجش شدند و نتایج با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شد. یافتهها نشان داد که آموزش خودمتمایزسازی بر اساس فرهنگ ایرانی سبب افزایش تمایزیافتگی و مولفههای آن شده است. همچنین، این آموزش سبب کاهش ناهمخوانی (مولفه تمامیتخواهی) شده است؛ اما روی مولفه دیگر، یعنی استانداردهای بالا تاثیر معناداری نداشته است. میتوان نتیجه گرفت که باید به آموزش خودمتمایزسازی بر اساس فرهنگ ایرانی بهعنوان یک روش موثر در افزایش تمایزیافتگی و کاهش تمامیتخواهی زوجی، از سوی مشاوران و خانواده درمانگران توجه شود.
خلاصه ماشینی:
محتـواي جلسات از پژوهش هاي چراغي و همکاران (١٣٩٣)، با عنوان «طراحـي و بررسـي اثربخشـي بستۀ مداخله اي مبتني بر فرهنگ بر سازگاري زناشويي و کيفيت ارتباط با خانوادة همسـر»؛، کاظميـان و اسـمعيلي (١٣٩٢) بـا عنـوان «اثربخشـي آمـوزش خودمتمايزسـازي بـر کـاهش اضطراب »؛ قره باغي و همکاران (١٣٩٤) با عنوان «طراحي و بررسي اثربخشي مداخلـه اي بـر اساس نظريۀ سيستم هـاي خـانوادة بـوئن » و همچنـين ، کتـاب هـاي مثلـث و مثلـث سـازي در خانواده و ازدواج ، الفباي درمان (گه رن ١ و همکاران ، ١٩٩٦) و نظريۀ خانواده درمـاني بـوئن (خوش لهجه صدق ،١٣٩١)، اسـتخراج شـده اسـت .