چکیده:
زمینه و هدف: حمل و دفع زبالههای خانگی صنعتی و بیمارستانی از چالشهای مهم کشور است.
موضوع حمل و دفع زبالههای بیمارستانی به دلایل متعدد از اهمیت خاصی برخوردار شده است. توجه
دولت به امر بهداشت، رشد و توسعه شهر نشینی، بروز حوادث گوناگون و نیز، استفاده از وسایل یکبار
مصرف در توسعه پزشکی، ازدیاد مصرف دارو از عموما سبب افزایش عملیات سرویس دهی در
بیمارستانها شده و ازدیاد زبالههای بیمارستانی را بهمراه داشته است.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی میباشد که برای انجام آن، ابتدا از میان
بیمارستانهای دولتی - آموزشی و خصوصی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران، ٦ بیمارستان
آموزشی و ٣ بیمارستان خصوصی به صورت تصادفی انتخاب شد و سپس کلیه بخشهای موجود در این ٩
بیمارستان که مجموع ١٥٩ بخش بودند (١٧ بخش در هر بیمارستان آموزشی شامل درمانگاه، داروخانه،
پذیرش، اورژانس، مدارک پزشکی، رادیولوژی، آزمایشگاه، پاتولوژی، بخشهای بستری، بخش جراحی، اتاق عمل، فیزیوتراپی، مدیریت، کارگزینی، انبار، رختشویخانه، CSR و آشپزخانه و ١٦ بخش در هر بیمارستان خصوصی شامل بخشهای مورد بررسی در بیمارستانهای آموزشی به جز بخش پاتولوژی که در
هیچ کدام از ٣ بیمارستان خصوصی مورد مطالعه وجود نداشت) از نظر نحوه تفکیک، جمعآوری،
نگهداری و حمل زباله مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: به علت افزایش شمار و تراکم جمعیت، بیمارستانها از رشد چشمگیری برخوردار هستند و همزمان
افزایش ارباب رجوع و عملیات سرویس دهی مربوط به این افراد موجب افزایش پسماند در بیمارستانها
میشود.
نتایج: مسئله جمع آوری و شیوههای دفع زبالههای بیمارستانی در کشور ما از مسائل رها شده و بسیار خطیر
به شمار میرود. هنوز ضوابط قانونی در زمینه مقابله با مواد جامد خطرناک از جمله فراوردههای بران و نوک تیز، دفن اعضای آمپوته و اشیای آلوده به مواد رادیو اکتیو، بویژه شیوههای تحویل زبالههای
بیمارستانی به نهادهای جمع آوری مانند شهرداریها روشن نیست.
خلاصه ماشینی:
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی میباشد که برای انجام آن، ابتدا از میان بیمارستانهای دولتی - آموزشی و خصوصی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۶ بیمارستان آموزشی و ۳ بیمارستان خصوصی به صورت تصادفی انتخاب شد و سپس کلیه بخشهای موجود در این ۹ بیمارستان که مجموع ۱۵۹ بخش بودند (۱۷ بخش در هر بیمارستان آموزشی شامل درمانگاه، داروخانه، پذیرش، اورژانس، مدارک پزشکی، رادیولوژی، آزمایشگاه، پاتولوژی، بخشهای بستری، بخش جراحی، اتاق عمل، فیزیوتراپی، مدیریت، کارگزینی، انبار، رختشویخانه، CSR و آشپزخانه و ۱۶ بخش در هر بیمارستان خصوصی شامل بخشهای مورد بررسی در بیمارستانهای آموزشی به جز بخش پاتولوژی که در هیچ کدام از ۳ بیمارستان خصوصی مورد مطالعه وجود نداشت) از نظر نحوه تفکیک، جمعآوری، نگهداری و حمل زباله مورد بررسی قرار گرفتند.
روش بررسی این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد که برای انجام آن، ابتدا از میان بیمارستانهای دولتی - آموزشی و خصوصی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۶ بیمارستان آموزشی و ۳ بیمارستان خصوصی به صورت تصادفی انتخاب شد و سپس کلیه بخشهای موجود در این ۹ بیمارستان که مجموع ۱۵۹ بخش بودند (۱۷ بخش در هر بیمارستان آموزشی شامل درمانگاه، داروخانه، پذیرش، اورژانس، مدارک پزشکی، رادیولوژی، آزمایشگاه، پاتولوژی، بخشهای بستری، بخش جراحی، اتاق عمل، فیزیوتراپی، مدیریت، کارگزینی، انبار، رختشویخانه، CSR و آشپزخانه و ۱۶ بخش در هر بیمارستان خصوصی شامل بخشهای مورد بررسی در بیمارستان های آموزشی به جز بخش پاتولوژی که در هیچ کدام از ۳ بیمارستان خصوصی مورد مطالعه وجود نداشت) از نظر نحوه تفکیک، جمع آوری، نگهداری و حمل زباله مورد بررسی قرار گرفتند.