چکیده:
مطالعه حاضر، در چارچوب توسعه پایدار سکونتگاههای محلی، نگاهی کلگرا و نظاممند به ارتقای مشارکت زنان در توسعه فعالیتهای اجتماعیـ اقتصادی در ناحیه طارم دارد؛ و بر آن است عوامل مؤثر بر مشارکت زنان و توسعه سکونتگاههای محلی (روستایی و شهری) و درجه اهمیت هر یک از این عوامل را مشخص سازد. این مطالعه توصیفی- تحلیلی، دیدگاه 391 خانوار بهرهبردار نمونه در 24 سکونتگاه نمونه را به طور تصادفی بررسی کرد. تحلیل نتایج آزمونهای آماری و مطالعه کیفی نشان میدهد که توانایی فردی و خانواری زنان، و توانمندی کشاورزی و غیرکشاورزی خانوارهای بهرهبردار بیشاز سیاستهای حمایتی و هدایتی نظام سیاسی، زمینه مشارکت مؤثر زنان در فعالیتهای اجتماعیـ اقتصادی را در ناحیه مورد مطالعه فراهم میسازد. بدین ترتیب، توجه به آموزشهای فنی و حرفهای زنان و ارایه مدارک رسمی برای دریافت مجوز تأسیس کارگاه صنایع تبدیلی کشاورزی و اخذ وام خوداشتغالی و توجه به نقش برابر زنان در فرآیند برنامهریزی توسعه سکونتگاههای شهری و روستایی پیشنهاد میگردد.
The present study, in a local settlements sustainable development framework, has a systematic and holistic overview of promoting women's participation in the development of economic and social activities in the Tarom area; It intends to identify factors affecting women's participation and the development of local settlements (urban and rural), and the degree of importance of each factor. In this descriptive- analytical research, views of 391 households in 24 settlements were randomly studied. Statistical analysis and qualitative study shows that family and individual abilities of women, and the capability of agricultural and non-agricultural beneficiary households have provided an effective participation of women in economic and social activities in the study area, rather than supportive and guidance policies of political system. Thus, technical training for women, giving official documents to obtain a license for establishing agricultural processing industries, self-employment loans, and paying attention to the role of women in rural-urban settlements development planning process are recommended.
خلاصه ماشینی:
همچنین در فعالیت های اجتماعی، حضور مؤثر در تصمیم گیریها و برنامه ریزیهای توسعه اجتمـاعی- اقتصادی و کالبدی ندارند و همواره به عنوان اقشاری آسیب پـذیر، بـا چـالش هـای متعـددی نظیر بی قدرتی، ضعف جسمانی و فقر روبه رو هستند؛ محرومیتی که بالطبع جایگاه اجتماعی و اقتصادی آن ها را در فرآیند توسعه پایدار بـه شـدت تنـزل بخشـیده اسـت (چمبرز، ١٣٧٦: .
بدین ترتیب مطالعه حاضر، در صدد است با تبیین وضـع موجـود مشـارکت زنـان در توسـعه ، زمینـه لازم بـرای دسترسی آنان به آموزش و اطلاعات، منابع و فرصت ها فـراهم کنـد و باعـث افـزایش قـدرت تصمیم گیری و توانایی تأثیرگذاری بر توسعه اجتماعیـ اقتصادی سکونتگاهها در ناحیه طـارم گردد.
جدول ٢- سهم مشارکت زنان در تولیدات زراعی و باغی در سکونتگاههای ناحیه مورد مطالعه (رجوع شود به تصویر صفحه) مأخذ: یافته های تحقیق علاوه بر این ، یافته ها نشـان مـیدهـد حـدود ٧٢/٩ درصـد زنـان خانوارهـا، در تولیـد محصولات دامی مشارکتی نداشته و تنها میزان ٢٧/١ درصد زنان خانوارها، به فعالیت دامـی می پردازند.
٦- بحث و نتیجه گیری یافته های میدانی تحقیق در ارتباط با ابعاد محیطی نشان داد در ناحیه مـورد مطالعـه ، حضور و مشارکت زنان در فعالیت های متنـوع کشـاورزی و غیرکشـاورزی موجـب گسـترش سطح زیر کشت اراضی کشاورزی (زراعی و باغی) شده است .
در واقـع ، بـا افـزایش میزان آگاهی و سطح تحصیلات زنـان در ناحیـه مـورد مطالعـه ، میـزان مشـارکت آنهـا در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی افزایش یافته است .