چکیده:
حکمروایی خوب شهری مفهومی است که هم با مسئولیت حکومت و هم با تعهد شهروندان ارتباط دارد و به عنوان فرآیندی است که از یک طرف، بر اساس کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره شهر و از طرفی دیگر، میان سازمان های غیر دولتی و تشکلهای جامعه مدنی شکل میگیرد. در شرایط کنونی کشور ما که چهارچوب نظری منسجمی برای مدیریت شهرها وجود ندارد، باید به فکر ایجاد ساختارهای نوین تغییر و تحول در روش اداره ی شهرها بود. در این میان، حکمروایی خوب شهری به عنوان کم هزینه ترین و اثر بخش ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت، برای دستیابی به توسعهی پایدار در قلمرو هر سرزمین جزئی از ضروریات می باشد. در این راستا، این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، از طریق مطالعات کتابخانهای و اسنادی مباحث نظری جمعآوری گردید. همچنین، ابزار به کارگرفته شده دیگر در این پژوهش در جهت تکمیل اطلاعات، تهیهی پرسشنامه و استفاده از نظرات عمومی ساکنین شهر کنگاور می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که مدیریت شهری در محدوده مورد مطالعه با اصول حکمروایی خوب شهری تطابق ندارد و با توجه به شاخصهای آن از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. ارزیابی این پژوهش حاکی از آن است که شهرداری و دیگر ارگانهای دولتی در چارچوب حکمروایی خوب شهری عملکرد مناسبی ندارد. واضح است که هرچه مدیران مسلطتر، با تجربهتر، خلاقتر و با دانش و آگاهی بیشتری در رأس امور قرار بگیرند عملکرد آن ها در زمینههای گوناگون بهتر و مفیدتر واقع می شود.
Urban Good Governance” is the concept is connected with both the responsibility of the government and a citizen's commitment, and on the one hand, as a process that is based on interaction is formed between the organizations and institutions of the city administration, and on the other hand between non-governmental organizations and civil society organizations. In the present situation of our country, there is not coherent theoretical framework for existing urban management. So, it is necessary to think concerning creating new structures to change in urban management methods. In the meantime, urban good governance as one of the least costly and most effective and sustainable means of management practices is necessary to achieving sustainable development of each territory. In this regard, this paper, by descriptive-analytic method, and the theoretical discussions were gathered through library studies and documents. Also, the research is best used as the preparation a questionnaire, and the general comments of the residents of Kangavar city to complete the information. The results of this study show that urban management in the study area is not compatible with urban good governance principles and it is not suitable base on these indicators. The evaluation research suggests that the municipality and other government bodies do not have function well within the framework of the urban good governance. It is also clear that as more experienced, creative, and knowledgeable managers organize urban management, their performance is better and more useful in a variety of fields.
خلاصه ماشینی:
بررسي ميزان انطباق پذيري مديريت شهري ايران با اصول حکمروايي خوب شهري (مطالعه موردي: شهر کنگاور) 1 ثريا رحمتي دلير 2 عباس ملک حسيني چکيده حکمروايي خوب شهري مفهومي است که هم با مسئوليت حکومت و هم با تعهد شهروندان ارتباط دارد و به عنوان فرآيندي است که از يک طرف ، بر اساس کنش متقابل ميان سازمان ها و نهادهاي رسمي اداره شهر و از طرفي ديگر، ميان سازمان هاي غير دولتي و تشکل هاي جامعه مدني شکل ميگيرد.
بنابراين ميتوان گفت آنچه امروزه در اداره امور شهر مورد توجه و تأکيد قرار ميگيرد بهره گيري از الگوي حکمروايي خوب شهري بوده و در اين صورت است که ميتوان اميدوار به حل مشکلات و معضلات ساختاري و کارکردي شهرها بود (نوبري و رحيمي، ١٣٨٩: ٤).
آزمون پژوهش (تحليل ها) مديريت شهري در شهر کنگاور تا چه اندازه با اصول حکمروايي خوب شهري انطباق دارد؟ در اين تحقيق جهت دستيابي و پاسخگويي به پرسش طرح شده تمامي شاخص هاي حکمروايي خوب شهري با توجه به مديريت شهري فعلي در محدوده مورد مطالعه به صورت زير مورد آزمون قرار گرفته است : شاخص مشارکت ٠: وضعيت شاخص مشارکت بين مردم و مسئولين شهري و شهرداري از نظر مردم در شهرکنگاور، چگونه است ؟ (٣=) (μ برابر ميانگين (مقدار ٣) است ) ١ :وضعيت شاخص مشارکت بين مردم و مسئولين شهري و شهرداري از نظر مردم در شهرکنگاور، چگونه است ؟ (٣=) (μبالاتر يا پايين تر از ميانگين (مقدار ٣) است ) (رجوع شود به تصویر صفحه) در اين آزمون ، سطح معنيداري ٠/٠٠٠ و کم تر از مقدارخطاي ٠/٠٥ است و چنين استنباط ميشود که ميانگين متغير مورد نظر (شاخص مشارکت بين مردم و مسئولين شهري و شهرداري)، مقدار آزمون شده (مقدار ٣) نيست .