چکیده:
بررسی ترفندهای «عثمان بن محمد الخمیس» در آثار مکتوبش در القای شبههها در زمینه مهدویت؛ سند این نوشتار است. این مسئله با روش تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و بر مبنای آثار منتشرشده عثمان الخمیس، به عنوان یکی از نظریهپردازان وهابی، سامان یافته و تلاش شده است با شناخت ترفندهای وی در زمینه القای شبهه در حوزه مهدویت؛ زمینه مناسب برای پاسخگویی به شبهههای وی ایجاد گردد. نتیجه این تحقیق، گویای آن است که او موارد ذیل را به عنوان ترفندهایی در القای شبههها به کار برده است: استفاده گزینشی از آرای مردود نزد شیعه اثنا عشری، عوام فریبی، سوء استفاده از اختلاف در دیدگاه و عدم انسجام آنها، تدلیس در عبارات و جملهها، تقطیع احادیث مجعول و ضعیف و استفاده از این احادیث.
Muhammad bin al-Khamis’s writings are the documents based on which this paper reviews his strategies in inducing doubts in the field of Mahdism. This issue in an analytic manner is organized based on the library studies and published works of Ottoman bin al-Khamis, as one of the Wahhabi theoreticians, and has tried to create an appropriate ground to answer these doubts by recognizing his strategies in inducing suspicions in the field of Mahdism. The results of this research indicate that he has used the following cases as the tricks to induce doubts: selective use of rejected opinions to the Twelvers, demagogy, misuse of disagreements in views and their inconsistency, hypocrisy in the phrases and sentences, the division of the false and weak hadiths and the use of these hadiths.
خلاصه ماشینی:
عوام فریبی وي با استفاده از ترفندها و شيوههاي مختلف در برخورد با آرا و ديدگاههاي شيعه اماميه به «عوام فریبی» دست زده است؛ از جمله اینکه: شیعه معتقد است دلیل عقلی، «قاعده لطف» وجود امام را با این ویژگیها ثابت میکند: عالم به شریعت، دارای عصمت، از فرزندان حسین بن علی، فرزند حسن عسكری، ایمان به وفات پدرش و نام او مهدی منتظر است (الخمیس، 1429الف: ص53؛ همو، 1387: ص56 و همو، بیتا: ص5).
و نيز به اين نكته ميپردازد و در واقع اين شبهه را القا ميكند كه شیعه چگونه این صفات و ویژگیها را از «ادله عقلیه» استنباط میکند و حال آنکه دلیل عقلی توان اینگونه تحلیلها را ندارد (همان)؛ ضمن آنکه بشر به یک امام معصومي نيازمند است که در امور شرعی به او مراجعه کنند؛ اما چنین کسی یک فرد است و آن رسول الله بوده و شامل غیر او نمیشود.
رفتار خشونت آمیز مهدی شیعیان از ترفندهای دیگر عثمان الخمیس در بیان سیره حضرت مهدی(، استفاده از احادیث ضعیف و مجعول است که به نمونهای اشاره میشود: وی در خصوص معرفي حضرت مهدي به امثال احاديث ذيل استناد ميكند: یبعثه الله نقمۀ، عن ابی جعفر( قال: «ان الله بعث محمداً رحمۀ و بعث القائم نقمۀ؛ خداوند محمد( را به عنوان مظهر رحمت فرستاد و مهدي را به عنوان مظهر عذاب (الخمیس، 1429الف: ص 139؛ همو، 1387: ص40 و همو، بیتا: ص52).