چکیده:
منابع انسانی از مهمترین و حساسترین بخش در هر سازمان میباشد که با مدیریت و فرماندهی شایسته، میتوان اثربخشی و بهرهوری آن را افزایش داد. شایستهسالاری، موضوعی است که نشات گرفته از ایدئولوژی اسلام است که قرآن و دین اسلام به کرات سفارش و تاکید به آن (تعیین افراد صالح و شایسته برای پستهای متعدد) نموده است. در حقیقت سنگ بنای عملکرد موفق سازمانی، رویکرد شایستگی میباشد. امروزه یکی از مسایل و موارد مهم که در کاهش جرم مغفول مانده نقش مدیران و فرماندهان است؛ هدفی که نگارنده در این مقاله به دنبال آن هست، رابطه بین انتصاب شایسته مدیران و فرماندهان در کاهش جرم هست و از طریق و روش کتابخانهای به بررسی آن پرداخته شده است. در نهایت آنچه که میتوان به آن استناد نمود این است که در نظریات مختلف مرسوم در شرع و عرف و قوانین، نقش موثر و مستقیمی بین انتصابات شایسته و کاهش جرایم وجود دارد و اگر در جایی فرد مدیر و یا زیر مجموعه تخلفاتی مرتکب شدهاند به تبع آن شایستگی لازم (تعهد لازم یا تخصص کافی) در آن انتصاب دیده نشده یا وجود نداشته است که عکس این مساله نیز در انتخاب مدیر و فرمانده اصلح به درستی صدق میکند.
خلاصه ماشینی:
واژگان کلیدی: شایستهسالاری، مدیران و فرماندهان، جرم، نیروی انسانی مقدمه عصر جدید، عصر ارتباطات و اطلاعات است و برخلاف گذشته شایستگی نیروهای انسانی کلید اصلی تحقق چشمانداز استراتژیک سازمان و پیشرفت آن میباشد و مردم تلاش خود را انجام میدهند تا از منابع مختلف و قابل دسترس حداکثر استفاده را بکنند؛ که از این بین، منابع انسانی اهمیت ویژهای دارد.
مورد بعد که میتوان در ضرورت این تحقیق از آن نام برد، این است که درک و تبیین شایستهسالاری و کسب اطلاعات مناسب و دقیق پیرامون این موضوع به ما کمک میکند، رعایت اصل شایستهسالاری باعث میشود اعتماد به نفس افراد افزایش یابد، احساس امنیت شغلی داشته باشند، استعدادهایشان شکوفا شده و دیرتر خسته شوند؛ از استعداد افراد در شرایط و جای مناسب (گزینش مشاغل و پستهای مدیریتی) استفاده نموده و از آن در جهت رشد و بهرهوری هرچه بیشتر سازمان بهرهبرداری نموده و از طرفی در انگیزش افراد و مجموعه نقش به سزایی ایجاد نموده و در کاهش جرم نیز مؤثر شد؛ و کارکنان کمتر به سمت انجام جرم تشویق شوند.
یکی از مهمترین طرحها، قانون خدمات کشوری است، که برای ارتقا شایستهسالاری مشتمل بر 15 فصل و 128 ماده در راستای اجرای ماده 141 قانون برنامه چهارم توسعه، از سوی سازمان مدیریت و برنامهریزی ارائه شده است، که این طرح دارای اهدافی همچون استقرار نظام شایستهسالاری، ایجاد ثبات در خدمات مدیران، رعایت عدالت در انتصابها و کاهش تأثیر تغییرات سیاسی در انتخاب و انتصاب مدیران میباشد (عباسزاده و دیگران، 1391: 41).