چکیده:
پایداری و حیات اجتماعی جامعه در گرو همبستگی اجتماعی اجزای آن است. همبستگی توافق در ارزشهاست و در فرایندی اجتماعی متولد میشود. در شهرهای امروز فضاهایی که نقطه آغاز تعاملات چهره به چهره باشند کمتر به چشم میخورد، بنابراین برآن شدیم تا به بررسی نقش فضای شهری در شکلگیری همبستگی اجتماعی بپردازیم.
به این منظور پرسشنامهای با 45 سوال طراحی گردید، با توجه به میزان جذب جمعیت مجموعه کریمخانی، نمونه آماری 356 مورد محاسبه شد. ضریب آلفای کرونباخ جهت سنجش پایایی پرسشنامه 85/0 برآورد گردید. روشهای تحلیلی؛ ضریب همبستگی، رگرسیون چندگانه به روش Enter و تحلیل عاملی میباشند. نتایج نشان میدهد که متغیرهای انتخابی نقش به سزایی در شکلگیری همبستگی در فضاهای شهری داشتهاند. تحلیل عاملی مشخص میکند که اعتماد، وجدان جمعی و مشارکت بیشترین تاثیر را در شکلگیری و افزایش همبستگی اجتماعی دارند. در نهایت میتوان گفت محتوی در قیاس با فرم در شکلگیری همبستگی اجتماعی نقش غالب دارد.
خلاصه ماشینی:
امـروزه عرصه هاي عمومي غالبا پاسخگوي نياز انسان به عنوان يک موجود اجتماعي نيستند و مردم تنها به فضـاهاي شـهري به عنوان مسيري براي گذر مي نگرند؛ در واقع اين فضاها به جاي آنکه مردم را به مکث ، حضور و برقراري مـراودات اجتماعي دعوت کنند، آن ها را به فرار تشويق مي کنند، بدين سان ديگر ديدارهاي چهره به چهره ، تعاملات اجتمـاعي تجربه ديدن و ديده شدن اتفاق نمي افتد، بنابراين مي توان گفت ضعف اساسي که در فضاهاي شهري امروز به چشـم مي خورد، نبود تعاملات اجتماعي در ميان استفاده کنندگان از فضاست .
روش تحليل مورد استفاده در اين تحقيق ضـريب همبسـتگي پيرسـون : جهـت سنجش معناداري رابطه ميان متغيرها، رگرسيون چندگانه به روش Enter: جهت تعيين ميـزان تاثيرگـذاري متغيرهـاي مستقل در تبيين تغييرات متغير وابسته و تحليل عاملي : با هدف تعيين تاثيرگذارترين مؤلفه بر شکل گيـري همبسـتگي اجتماعي در فضاي شهري مي باشد.
به منظور پاسخگويي به فرضيه دوم مبني بر وجود رابطه معني دار ميان مولفه هاي تاثيرگذار بر شکل گيـري همبسـتگي اجتماعي در فضاي شهري ، با توجه به نوع متغيرها از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است .
به منظور تبيين اين امـر کـه کداميک از مولفه ها بيشترين ميزان تاثيرگذاري را در خصوص نقش فضاي شهري در شکل گيري همبستگي اجتمـاعي دارند، از روش تحليل عاملي استفاده شده است .