چکیده:
اقتصاد شبکهای یکی از ضروریترین نیازهای اقتصادی و سیاسی و اجتماعی همه کشورها و جوامع امروزی محسوب میشود. اقتصاد شبکهای مخصوصا مدل کشوری آن میتواند باعث پویایی و گردش منابع اقتصادی و تکمیل اقتصاد نواحی و استانهای کشور را فراهم آورد. هدف این مقاله تحلیل و تبیین نقش واحدهای ژئوپلیتیکی استانی در طراحی مدل اقتصاد شبکهای در ایران با تاکید بر استان لرستان است. سوال اصلی مقاله این است که در طراحی مدل اقتصاد شبکهای در ایران واحدهای ژئوپلیتیکی استانی و بخصوص استان لرستان چه نقشی بر عهده دارند؟ علاوه بر این سوال اصلی سوالات دیگری که بیشتر فرعی هستند در این مقاله مطرح میشوند از جمله اینکه اقتصاد شبکهای چیست و مدل تحلیل شبکه دارای چه مختصات و ویژگیهایی است؟ نتایج این مقاله نشان میدهد که برای طراحی اقتصاد شبکهای در ایران بایستی به واحدهای استانی مانند نقطههای اتصال نگریست و از پتانسیلهای هر استانی در راستای مشارکت آن در اقتصاد شبکهای بهره گرفت. با توجه به این مقدمه در این مقاله تلاش خواهد شد با استفاده از منابع کتابخانهای و مقالات علمی و پژوهشی و اسناد کلان کشور به تحلیل و تبیین نقش واحدهای ژئوپلیتیکی استانی به ویژه استان لرستان در طراحی مدل اقتصاد شبکهای در ایران پرداخته شود.
خلاصه ماشینی:
گزاره ديگري که در کتاب «عصر اطلاعات : اقتصاد، جامعه و فرهنگ » معرفي مي شود «تحول در نحوه انجام کار و در ساختار اشتغال » است و ازاين جهت ، روابط کاري که در گذشته در ساختارهاي گسترده صنعتي يا اداري بين کارگر و کارفرما يا رئيس و مرئوس برقرار بود جاي خود را به روابط به مراتب قابل انعطاف تر در محدوده هاي با حجم کوچک تر از حيث شمار افراد تحت اشتغال داده و کارمندان و کارگران برخلاف گذشته قراردادهاي استخدام مادام العمر امضا نمي کنند بلکه شيوه هاي خوداشتغالي ، کار پاره وقت و اشتغال براي يک دوره موقت رواج مي يابد.
استان هاي آذربايجان شرقي ، آذربايجان غربي ، اردبيل ، چهارمحال و بختياري ، خراسان جنوبي ، خراسان رضوي ، خراسان شمالي ، خوزستان ، زنجان ، سمنان ، سيستان و بلوچستان ، قم ، کرمانشاه ، گلستان ، گيلان ، لرستان ، همدان و يزد در حوزه فعاليت بازنده اقتصادي در بخش صنعت قرار دارند و سهم رقابتي و اثر بخشي منفي اين استان ها نشان مي دهد که اقتصاد منطقه سهم خود را در اين بخش نسبت به ساير مناطق از دست داده است .
در بخش خدمات استان هاي آذربايجان غربي ، اردبيل ، اصفهان ، ايلام ، بوشهر، چهارمحال و بختياري ، خراسان جنوبي ، خراسان رضوي ، خراسان شمالي ، زنجان ، سمنان ، فارس ، قزوين ، قم ، کردستان ، گلستان ، مازندران ، مرکزي ، هرمزگان و همدان در حوزه فعاليت مزيت بالقوه براي رشد قرار دارند و به دليل اينکه داراي ساختار صنعتي و منطقه اي و نرخ رشد مثبت است ، اين فعاليت به عنوان محرک رشد اقتصادي استان ها محسوب مي شود.