چکیده:
مفهوم نظام انقلابی نقطه عطفی ماندگار و نوآورانه در گفتمان انقلاب اسلامی به منظور تحکیم و بالندگی سیاستها و نظامات در پیش برندگی آن بهشمار میآید. در چرخه حیات انقلابها، عامل اینرسی و افول نظام-های سیاسی، کمرنگ شدن آرمانها، ارزشهای بنیادین و کارکردی، نوعی بازگشت به قبل ناشی از تغییر ماهیت انقلابیگری کارگزاران و تسلیمپذیری در مواجه با فشار عوامل محیطی را در پی دارد که با فقدان عنصر تفکر راهبردی و رهبری بصیر و تحولآفرین، درگذر زمان به صورت تدریجی این تغییر هویتی و استحالهای اتفاق میافتد. هدف اصلی در این مقاله تبیین ابعاد معنایی «نظام انقلابی»، بهویژه کارکرد بازدارنده و ضد ترمیدوری آن در مواجه با نظریههای رقیب است. این تحقیق از نوع کیفی - نظریه داده بنیاد و با ماهیت اکتشافی – بنیادی است. گردآوری دادهها با ابزار مصاحبههای عمیق و تشکیل گروههای کانونی با خبرگان انجام گردید و درنهایت دادهها به کمک راهبرد نظریه داده بنیاد و با رویکرد ساختگرا، کدگذاری و تجزیهوتحلیل شد. نتایج حاکی است مبانی فلسفی و مولفههای پایه نظریه نظام انقلابی جمهوری اسلامی ایران با سایر نظام-های سیاسی دنیا تفاوت بنیادین دارد؛ همچنین، پیوست انقلابی گری به عنوان دال مرکزی در چرخ مدیریت تمدن اسلامی و در کلیه مراحل شکلگیری ان به ویژه نظام سازی، دولت سازی، جامع پردازی و تمدن سازی بروز و ظهور دارد و در نهایت اینک حفظ پویایی و استمرار نظام بها پیشران نظام
انقلابی ضرورتی مستحکم برای تحقق حکمرانی اسلامی به شمار میآید.
The concept of the revolutionary system is a lasting and innovative turning point in the discourse of the Islamic Revolution in order to consolidate and develop its policies and systems. In the life cycle of revolutions, the factors of inertia and decline of political systems are included: the diminishing of ideals, fundamental and functional values; a kind of return to the former caused by the change in the revolutionary nature of agents; and their submission to confrontation and the pressure of environmental factors which compound by the gradual shift in identity and transformational change over time, because of lack of an element of thoughtful and transformative strategic thinking and leadership. The main purpose of this article is to explain the semantic dimensions of the "revolutionary system", in particular its deterrent and anti-
خلاصه ماشینی:
نتایج حاکی است مبانی فلسفی و مؤلفههای پایه نظریه نظام انقلابی جمهوری اسلامی ایران با سایر نظامهای سیاسی دنیا تفاوت بنیادین دارد؛ همچنین، پیوست انقلابیگری به عنوان دال مرکزی در چرخه مدیریت تمدن اسلامی و در کلیه مراحل شکلگیری آن به ویژه نظام سازی، دولت سازی، جامعه پردازی و تمدن سازی بروز و ظهور دارد و درنهایت اینکه حفظ پویایی و استمرار نظام با پیشران نظام انقلابی ضرورتی مستحکم برای تحقق حکمرانی اسلامی بهشمار میآید.
نظریه مختار این مقاله نظریه نظام انقلابی، مقام معظم رهبری است که در بیانیه گام دوم انقلاب نیز تصریح دارند:" انقلاب اسلامی همچون پدیدهای زنده و بااراده، همواره دارای انعطاف و آماده تصحیح خطاهای خویش است، امّا تجدیدنظر پذیر و اهل انفعال نیست.
در بستر این گشایش مفهومی است که نیروی معطوف به انقلاب اسلامی امکانهای جدیدی برای کنش معطوف به انقلاب مییابد و سطح متکاملتری از انقلاب اسلامی را بازتولید میکند (دفتر حفظ و نشر آثار حضرت امام خامنهای، 15/03/1395 ) نظریه نظام انقلابی نظریه نظام انقلابی توسط مقام معظم رهبری در سال 1397 و در فرازهایی از بیانیه گام دوم انقلاب مطرح و در چارچوب نظریات نوین حکمرانی اسلامی موردتوجه است.
به عبارت دیگر، انقلاب اسلامی باعث پیشرفت و قدرتیابی جمهوری اسلامیشده است (دفتر حفظ و نشر آثار حضرت امام خامنهای، 7/12/1397) نظریه نظام انقلابی از وصیتنامه سیاسی – الهی حضرت امام خمینی این گونه تعبیر میشود که به کلیه کشورهای اسلامی و مسلمانان جهان سفارش دارند همه ضمن اجتماع در زیر پرچم اسلام و دفاع از محرومان جهان، به سوی تشکیل یک دولت اسلامی مرکب از جمهوریهای مستقل و آزاد پیش روند.