چکیده:
شهر اهواز در خلال سالهای 1334تا 1392 بیشترین تغییرات فیزیکی را در سطح شهر داشته و باعث اشغال و جایگزین شدن زمینهای کشاورزی و تبدیل این زمینها به کاربری مسکونی و صنعتی و غیره شده است. در این مطالعه سعی بر این است که تغییرات به وجود آمده بین سالهای 1334 تا 1392 با استفاده از تصاویر عکسهای هوایی و نرمافزارهای سنجش از دور و GIS مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاکی از آن است کاربریهایی همچون پارکینگ، مذهبی، نظامی و انتظامی، اجتماعی، آموزشی، فرهنگی، کارگاههای کوچک، تاسیسات و تجهیزات شهری به ترتیب بیشترین تغییرات را در شهر اهواز داشتهاند. همچنین جهت سنجش اثرات زیستمحیطی گسترش شهری از تکنیک دلفی بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که تغییرات آب و هوایی، کاهش سطح تولید زمینهای کشاورزی، کاهش تنوع محصولات، تخریب منابع، آلودگی گرمایی و آلودگی آبوهوا، مهمترین اثرات زیستمحیطی گسترش شهری محسوب میشوند
خلاصه ماشینی:
در ایران می توان به موارد زیر اشاره کرد: محمودی زاده (1387) رساله کارشناسی ارشد با عنوان کاربرد داده های ماهواره ای چند زمانه در محیط GIS با هدف تغییرات کاربری اراضی شهر تبریز ارائه کرد این پروژه برای مدل سازی توسعه فیزیکی شهر تبریز از نظر تغییرات کاربری تصاویر چند زمانه سنجنده به همراه نقشه های رقومی به کار گرفته شده که در نتیجه تغییرات قابل ملاحظه ای در کاربری اراضی ایجاد شده است.
علی اصغر رحیمیون در سال 1374 با انجام تحقیقی در مورد باقر شهر تهران، ابتدا از نظر طبیعی و انسانی آن را مورد ارزیابی قرار داده و سپس کاربری اراضی شهری را در بخش های مختلف شرح می دهد و با استفاده از داده های رقومی و نقشه های رقومی اقدام به تحلیل این منطقه کرده است وی اقدام به ایجاد نقشه های مادر، برنامه ریزی، نقشه های کمکی و نقشه های پایه تحلیلی نموده است، و سپس با استفاده از نرم افزارهای جغرافیایی به تجزیه و تحلیل آن پرداخته و در نهایت نقشه های گزینه برای توسعه مسکونی باقر شهر را ارئه داده است.
این عکس ها اسکن شده و سپس زمین مرجع شده و در نهایت جهت تغییرات کاربری اراضی محدوده شهر اهواز مورد استفاده قرار گرفته است.
نتایج حاصل از تفسیر شاخص پوشش گیاهی محدوده مورد مطالعه سال 1973: با تفسیرنقشه شاخص پوشش گیاهی درمحدوده شهر اهوازدرسال 1973 که در شکل 5 نشان داده شده است وسعت طبقه های مختلف) و درصد اختصاص یافته به هریک ازطبقه ها در شکل 5 مشخص گردیده است.