خلاصه ماشینی:
"اگر نگاهی به دوره فعالیت میاکو ماندایو-زا در کیوتو بیندازیم متوجه میشویم که در این تئاتر بازیگری به نام ساکاتا توجورو(1709-1644)بازیگر-مدیر در تمام مدت چهار سال در این تئاتر فعال بوده است.
نمونه مشخص این اتفاقات سفرهای مکرر بازیگر برجسته کابوکی ایچیکاوا دانجور و پنجم بود که بعد از سال 1842 که حکومت او را از ادو تعبید کرد به مدت هفت سال سفرهای مکرر به مناطق مرکزی و غربی ژاپن کرد و بالاخره با همه این قضایا بازیگران زیادی در تئاترهای متعدد غیررسمی کابوکی به نام کوشیبای یا تئاتر کوچک ایفای نقش میکردند.
اسناد فراوانی از دوره 1763 تا 1876 در یک مجموعه مربوط به نمونههای برنامهها یا هون بانزو که یافته شده است وجود دارد و نشان میدهد مدیران ناچار بودند بازیگران را جایگزین کنند،نمایش را عوض کنند، و صحنههای جدیدی نوشته و روی صحنه برده شود،زیرا بازیگران درست وسط برنامه قرارداد را لغو و از تئاتر رفتهاند.
او چندین شیوه را اقتباس کرد:سبک (به تصویر صفحه مراجعه شود) بازیگری واقعگرایانه را گسترش داد که به انا(هاراگئی)نام داده بود و به هنر شکمی معروف شده بود،این نوع سبک بازیگری،حسی(گات)نیز خوانده میشد.
مدیران تئاتر برای جذب بیشتر تماشاگران حتی صحنه تئاتر را به "جامعه هنری"واگذار کرده بودند تا اولین نمایش خود را در سال 1906 ارائه کنند،در این برنامه صحنههایی از تاجر ونیزی توسط بازیگران آماتور اجرا شد.
میتوان این دو اثر را بهعنوان آثار دوران سخت کابوکی در اولین نامدار کابوکی دوره میجی، یعین یدانجوروی یازدهم و کیکوگوروی پنجم در سال 1903 فوت کردند،در حالیکه جانشین شایستهای برای هیچکدام از آنها وجود نداشت."