چکیده:
در قرن سیزدهم هجری دوره بازگشت ادبی شکوفا میشود. شباب شوشتری هم پیرو همین سبک و سیاق بوده است. در دیوان اشعار شباب شوشتری انواع قالبهای شعری همچون غزلیات، قصاید، رباعی، مثنوی، قعات، ترجیع بند و... وجود دارد. سبک شعری او، متاثر از بزرگان سبک خراسانی و مشاهیر مکتب عراقی است. پیشرفت شباب شوشتری از گمنامی در شهر شوشتر به معروفیت در دربار ناصرالدین شاه قاجارانجامید. اگر چه هنوز که هنوز است این شخصیت تاریخی و ادبی ناشناخته و گمنام است. در این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش هستیم که شباب شوشتری بیشتر از کدام شاعران ایران زمین تاثیر پذیرفته است؟ فرض این پژوهش بر این استوار است که شباب شوشتری به خاطر دانش و معلوماتی که در زمان خود داشته و به خاطر مشاغلی (همچون عطاری، کیمیاگری، قدک سازی، و...) که داشته است از استادان پیش از خود استقبال کرده است و در فنون شعر و ظرافتهای ادبی مهارت فراوانی داشته است. او از بزرگان سبک خراسانی همچون فرخی سیستانی و منوچهری و انوری و خیام تاثیر پذیرفته است و از مشاهیر سبک عراقی همچون و نظامی و سعدی و حافظ الهام گرفته است.
خلاصه ماشینی:
(یارشاطر،1380: 571-570) شباب شوشتری از شاعران بزرگ این مکتب هم تأثیر پذیرفته است خصوصاً از محتشم کاشانی و کلیم کاشانی و...
(آرین پور، 1350: 15-14) شاعران سبک خراسانی و استقبال شباب شوشتری از آنها 1) فرخی سیستانی ابوالحسن علی بن جولوغ فرخی سیستانی در زادگاه خود به جوانی در خدمت دهقانی بوده است و سپس به دربار چغانیان پیوسته و از آنجا به درگاه محمود غزنوی راه یافته و در جوانی به سال 429 ه.
(شهیدی، 1382: پیشگفتار 4) انوری ابیوردی سروده است: آنکه تأثیر صبای صُنع او را آمده است / گَل فشان اختران بر گنبد نیلوفری ذوالفقار منطق تاج الدین شریعت را به دست / آن به معنی توامان با ذوالفقار حیدری (شفیعی کدکنی، 1384: 178-177) شباب شوشتری سروده است: دانی که این دو عید سعادت نظام را / باشد چه نام وز چه بدین نیکو اختری یک عید را جلالی خوانند اهل فُرس / یک عید ذوالجلالی و رسم پیغمبری این عید در غدیر خُم از داور قدیم/ فرمان به نصب سرور دین شد به سروری (شباب شوشتری، 1385: 578-577) شاعران سبک عراقی و استقبال شباب شوشتری از آنها 1) نظامی گنجوی شهر گنجه که وطن شاعر بود و در آن سوی رود ارس در ولایت اران بود و به سبب مجاورت با ترسایان ولایت، مسلمانان آن، در کار دین خشک و متعصب بودند در چنین محیطی اشتغال شاعر به قصههای کهن، قصههای گبران و آتش پرستان، نزد عامه و حتی دوستانش پسندیده نبود.
شباب شوشتری اگر چه در سبک بازگشت ادبی قرار میگیرد اما به راستی از بزرگان شعر فارسی پیروی و استقبال نموده است و طرز سخنش لطیف و دلنشین است.